Od piątku 28 maja w kinach "Cruella" z Emmą Stone w głównej roli To historia o tym, jak utalentowana, niepokorna młoda dziewczyna, Estella, ewoluowała w nikczemną, ale stylową Cruellę de Mon W młodym wieku straciła matkę i to doświadczenie wpłynęło na całe jej dalsze życie - Cruella de Mon jest prawdopodobnie najbardziej kultową postacią ze złoczyńców Disneya, ponieważ jest tak cudownie zła. Ekstrawagancka, modna, manipulująca, przebiegła i wyraźnie szalona - komentuje producent Więcej takich artykułów znajdziesz na stronie głównej Osadzona w tętniącej życiem punkowej erze Londynu lat 70. najnowsza produkcja Disneya "Cruella" to historia o tym, jak utalentowana, niepokorna młoda dziewczyna, Estella, ewoluowała w nikczemną, ale stylową Cruellę de Mon. Estella (Tipper SeifertCleveland) jest pełna energii, kreatywna, bezkompromisowa i patrzy na świat z innej perspektywy niż inni wokół niej. W młodym wieku straciła matkę i to doświadczenie wpłynęło na całe jej dalsze życie. Choć stara się dopasować, ukrywając swoje naturalne czarno-białe włosy pod czerwoną farbą, nadal czuje się jak outsiderka wśród swoich konformistycznych kolegów ze szkoły. "Cruella": diabeł ubiera się u De Mon [RECENZJA] "Cruella": znaleźć swoje miejsce w przestępczym świecie Estella zaprzyjaźnia się z Horacem (Joe MacDonald) oraz Jasperem (Ziggy Gardner) i razem z nimi trafia na ulicę. Próbuje znaleźć swoje miejsce w przestępczym świecie. Przetrwać pomaga jej wyobraźnia oraz umiejętność szycia – tworzy wspaniałe przebrania, które wykorzystuje do oszustw i kradzieży. Choć Horacy i Jasper są zadowoleni z życia, jakie zapewnia im kantowanie, Estella aspiruje do lepszego świata – chce zostać projektantką mody i pracować w najmodniejszym londyńskim domu towarowym Liberty. Dziewczyna zaczyna od samego dołu zawodowej kariery – sprząta toalety. Pewnej nocy, kiedy Estella czuje się szczególnie upokorzona, traci panowanie nad sobą i władzę nad nią przejmują do tej pory poskramiane kreatywność i ekspresyjność. Za swój wybuch musi ponieść karę – zostaje zwolniona następnego ranka. W momencie, gdy ma opuścić sklep, wchodzi jedna z czołowych projektantek, Baronessa (Emma Thompson). Żaden projekt w sklepie nie robi na niej wrażenia poza jednym – efekt nocnej, pijackiej aktywności Estelli. Projektantka w wystawie zauważa kiełkujący talent i potencjał; oferuje jej pracę. Dziewczyna przyjmuję ofertę z nadzieją, że w końcu znalazła mentorkę, która pomoże jej spełnić marzenia. Emma Stone w filmie "Cruella" Początkująca projektantka pochłania wiedzę o modzie oraz uczy się stylu zarządzania, który prezentuje jej szefowa. Przyjemność sprawiają jej też pochwały i uznanie Baronessy, co pozwala Estelli chwilowo poskramiać swoją buntowniczą i wybuchową naturę. Wszystko się zmienia, gdy rozpoznaje wśród biżuterii noszonej przez jej mistrzynię naszyjnik swojej matki. Natychmiast wraz z Jasperem i Horacym wymyśla plan jego odzyskania jednocześnie odwracając uwagę Baronessy tematem zbliżającego się Czarno-Białego Balu, na którym musi się pojawić. Szukając odpowiedniej kreacji, odwiedza sklepy vintage przy Portobello Road, gdzie spotyka swoją bratnią duszę, Artiego (John McCrea). Młody sklepikarz ma dla niej idealną sukienkę. "Cruella". Co trzeba wiedzieć o filmie? Robiąc spektakularne wejście na Czarno-Białym Balu, pojawia się tam nie jako Estella, ale Cruella – w krwistoczerwonej sukni i czarno-białych włosach. Baronessa desperacko pragnie się dowiedzieć, kim jest ten tajemniczy gość. Gdy Horacy i Jasper odzyskują naszyjnik ze skarbca Baronessy i mają zamiar się wycofać, wysoki pisk gwizdka, którym wzywa dalmatyńczyki Baronessa niszczy świat Estelli. To prawie dokładnie ten sam dźwięk, który prześladuje ją od ostatniej nocy, kiedy widziała matkę. Nagle Estella wie, co musi – Cruella – zrobić. Nie chodzi już o odzyskanie dziedzictwa matki, ale o pomszczenie jej morderstwa. Foto: Disnay "Cruella", Emma Stone "Cruella: Emma Stone była jedynym wyborem Producentami filmu są: Andrew Gunn, Marc Platt i Kristin Burr. Gunn, który niedawno wyprodukował filmy "Sky High" i "Nieobliczalny", a także kilka wcześniejszych hitów Disneya, w tym "Górę Czarownic”, "Nawiedzony dwór" i "Zakręcony piątek" (2003), wyjaśnia: – Cruella de Mon jest prawdopodobnie najbardziej kultową postacią ze złoczyńców Disneya, ponieważ jest tak cudownie zła. Ekstrawagancka, modna, manipulująca, przebiegła i wyraźnie szalona. Wszystkie cechy postaci, które widzowie kochają nienawidzić. To coś w rodzaju disneyowskiego Hannibala Lectera – mówi producent. – Chcieliśmy zbadać, dlaczego była taka, jaka była. Co sprawiło, że stała się Cruellą de Mon. Podchodziliśmy do tego, jak do historii powstania super-złoczyńcy w komiksie: kim była jako dziecko, co ją ukształtowało. Wszystko, co do tej pory widzowie wiedzieli o Cruelli, to to, że chciała zrobić płaszcz z dalmatyńczyków. Już na wczesnym etapie prac zdecydowaliśmy, że aby dać im coś nowego, musimy pokazać coś, co znają, od zupełnie innej strony – kontynuuje. Emma Stone była pierwszym i jedynym rozważanym przez studio wyborem do roli tytułowej, kiedy to aktorka otrzymała pierwszą nominację do Oscara za drugoplanową rolę w filmie "Birdman (Nieoczekiwane pożytki z niewiedzy)" i jeszcze przed premierą "La La Land", w którym Stone zagrała główną rolę kobiecą, za którą zdobyła Oscara. – Spotkałam się z ludźmi z Disneya. Rozważali możliwość opowiedzenia o początkach Cruelli de Mon i chcieli wiedzieć, czy byłabym zainteresowana udziałem w tej produkcji – opowiada Emma Stone. – Było jeszcze dużo do przemyślenia. Musieliśmy sprawdzić, czy opowiadanie o niej w ogóle ma sens. Ale to tak zabawna i oszałamiająca postać, że uznano, że warto dowiedzieć się, jaka może być jej historia. Ostatecznie, dzięki wytężonej pracy wielu kreatywnych umysłów, powstała fabuła, z której można się dowiedzieć, jak pomysłowe dziecko, Estella, stało się bezwzględną mścicielką – Cruellą. Większość akcji rozgrywa się w Londynie w latach 70., kiedy dotychczas znany świat muzyki i mody został zaskoczony przez punk. Śledzimy metamorfozę dziewczyny z brzydkiej dickensowskiej sieroty w buntowniczą, zaradną, śmiałą i pomysłową antybohaterkę, która dowiaduje się, kim naprawdę jest i jak być sobą. – Cruella jest uosobieniem wszystkich moich ulubionych rzeczy w życiu: mody, psów i zemsty – mówi producentka Kristin Burr. – Decyzję o tym, aby akcja działa się w Londynie w latach 70. podjęliśmy na samym początku. To było ekscytujące, ponieważ to nasza pierwsza postać z animacji, którą osadziliśmy w prawdziwym świecie (a nie w baśniowej krainie na przykład). To była okazja, aby uruchomić kreatywność, wprowadzić w życie trochę nowatorskich pomysłów. Londyn był wówczas centrum mody i anarchii. Tak jak Cruella! – Cruella, wśród wielkiej plejady złoczyńców w filmach Disneya, jest jednym z najwspanialszych czarnych charakterów – mówi trzykrotnie nominowany do Oscara producent Marc Platt, który pracował z Emmą Stone przy "La La Land" i wyprodukował nominowane do Oscarów "Proces siódemki z Chicago" oraz "Most szpiegów". – Kiedy więc Emma zadzwoniła do mnie i zapytała, czy rozważę produkowanie tego filmu, od razu się zainteresowałem. Pomyślałem, że Emma to idealny wybór głównej postaci. Nie przychodzi mi do głowy żadna inna aktorka, która potrafiłaby pokazać podróż od Estelli do Cruelli tak barwnie, jak Emma Stone, która wnosi do filmu masę radości, zadziorności i smakowitości, a jednocześnie sprawia, że jej postać jest autentyczna – dodaje. – Emma Stone ma cudowną umiejętność grania nieprzyjemnych, samolubnych kobiet (tak jak to zrobiła w "Faworycie"). Potrafi w sekundę przeobrazić się od uosobienia zła do ściskającej za serce bohaterki, z którą widzowie sympatyzują i kibicują jej do końca filmu. Ma świetne wyczucie czasu i naprawdę pasuje do tworzonych przez siebie postaci, dzięki czemu każda z nich jest wyjątkowa i niezapomniana. Wiedzieliśmy, że jako Creulla stworzy coś fascynującego i ponadczasowego – mówi Gunn. – Emma Stone – mówi Burr – jest jedną z najlepszych aktorek swojego pokolenia. Ona może wszystko. Kropka. Kto tak dobrze potrafi być przerażająco złym, a jednocześnie wzbudzać empatię i wzruszać? A z czarno-białymi włosami wygląda wspaniale – dodaje producentka. Stone była zachwycona wyzwaniem, które stanowiło zagranie wielowymiarowej postaci o dwóch twarzach. – To było fantastyczne – mówi Stone. – Ile Cruelli znajduje się w Estelli, a ile Estelli w Cruelli? Myślę, że należy się zastanowić, czy Cruella jest częścią Estelli, jej prawdziwym obliczem, czy też efektem tragicznych wydarzeń w jej życiu. Myślę, że częściowo ta historia mówi o tym, że każdy człowiek składa się z wielu elementów i ma różne oblicza. A poszczególne zdarzenia w życiu wysuwają nasze różne cechy i twarze na pierwszy plan. Myślę, że seria wydarzeń w życiu Estelli wydobyła z niej to, co miała głęboko w środku. A ona z tym nie walczyła, tylko to zaakceptowała – tłumaczy aktorka. Foto: Disnay "Cruella", Emma Stone Do reżyserii "Cruelli" wybrano Craiga Gillespiego, którego najnowszym, chwalonym przez krytyków filmem jest "Jestem najlepsza. Ja, Tonya" (film otrzymał wiele wyróżnień: za drugoplanową rolę w filmie Allison Janney otrzymała Oscara, a nominowana do nagrody amerykańskiej Akademii Filmowej dla najlepszej aktorki była także Margot Robie. Film otrzymał też nominację do nagrody za najlepszy montaż). Burr uważa, że Gillespie był wyborem idealnym. – W filmie "Jestem najlepsza. Ja, Tonya" Gillespie pokazał, że potrafi opowiedzieć historię kobiecej antybohaterki. Jego kinetyczny, energiczny styl nadaje filmowi lekkości i sprawia, że jest cool. Craig miał wizję tego filmu od naszego pierwszego spotkania – wspomina Burr. – Zadzwonił do mnie Sean Bailey (szef produkcji Disneya) i zapytał: "A co myślisz o Emmie Stone grającej Cruellę?" – wspomina Gillespie. – A potem rzucił pomysł, aby akcja rozgrywała się w Londynie w latach 70.. To połączenie wydało mi się zniewalające. Ujął mnie tym. Od razu byłem zaintrygowany i podekscytowany perspektywą tej pracy, bo Emma jest fenomenalną aktorką. Ma niezwykłą skalę aktorskich umiejętności i możliwość pracy z nią w takim projekcie była bardzo ekscytująca – mówi reżyser. Bella Darvi: córka piekarza *** Postać Cruelli została stworzona przez Dodie Smith w powieści dla dzieci i młodzieży z 1956 r. zatytułowanej "101 dalmatyńczyków". Historia ta po raz pierwszy została przeniesiona na ekran w filmie animowanym z 1961 r. Do tej pory za kultowe uchodzi wcielenie się w postać Glenn Close, która niejako z rolą się zrosła. Aktorką zagrała postać w 1996 i 2000 r. Wytwór wyobraźni rysowników Disneya miał jednak swoje ucieleśnienie, którym była amerykańska gwiazda Tallulah Bankhead - obie upodobały sobie futra i papierosy. Jak głoszą pogłoski Tallulah spalała ich ponad 100 dziennie. Obie słynęły z ochrypłego głosu, a przemykając ulicami Londynu budziły postrach. Łatwo więc zrozumieć, dlaczego w postaci słynnej Cruelli De Mon wielu doszukiwało się Bankhead. W rozmowie z "Los Angeles Times" Marc Davis, który był starszym animatorem tego bajkowego przeboju, powiedział, że kiedy rysował Cruellę, miał na myśli kilka kobiet. - Wśród nich była Tallulah Bankhead i jedna kobieta, którą znałem, która była po prostu potworem: była wysoka i chuda i ciągle mówiła – dodał. O aktorce wspomniała również Betty Lou Gerson, która była odpowiedzialna za złowieszczy śmiech animowanej Cruelli. Gerson wspomniała, że podczas prób poproszono ją, aby wymyśliła, jak może brzmieć ta złowieszcza postać. - Pierwszy głos, który wypróbowałam, brzmiał trochę jak Tallulah Bankhead; wszyscy mówili: "To jest to, nie zmieniaj tego!" - wyjaśniła, dodając, że chciała, aby Cruella miała w sobie zarówno coś złowieszczego, ale i humorystycznego. Foto: Michael Ochs Archives / Getty Images Tallulah Bankhead Tallulah Bankhead urodziła się 31 stycznia 1902 r. w rodzinie znanej z zamiłowania do polityki. Jej dziadek i wujek byli senatorami w USA, a ojciec był kongresmenem przez 11 kadencji. Można powiedzieć, że niespodziewana śmierć jej matki – która zmarła kilka tygodni po urodzeniu córki - skazała ją na aktorstwo. Ojciec nie radząc sobie z tą stratą popadł w depresję, a Tallulah desperacko starała się zwrócić na siebie uwagę, z czasem tę potrzebę przekuwając w chęć występowania. Tallulah rozpoczęła karierę od serii niemych filmów, po czym udała się do Londynu, gdzie wyrobiła sobie markę na West Endzie. Zachęcona sukcesem postanowiła podbić Hollywood, jednak z mizernym skutkiem. Do jej największych kinowych sukcesów można zaliczyć film "Łódź ratunkowa" w reżyserii Alfreda Hitchcocka. Za rolę w nim otrzymała nagrodę Stowarzyszenia Nowojorskich Krytyków Filmowych. Bardziej łaskawa okazała się dla niej scena teatralna. Może nie zyskiwała takiego uznania publiki i widzów, ale na pewno udowodniła, że potrafi się bawić. Kiedyś miała powiedzieć reporterowi: "Tatuś ostrzegał mnie przed mężczyznami i alkoholem, ale nigdy nie ostrzegał mnie przed kobietami i kokainą". Przypisywano jej romanse z Gretą Garbo, Joan Crawford i Billie Holiday. Małżeństwo też zdawało się jej nie służyć – w 1941 r. rozwiodła się z Johnem Emerym. Często oskarżana o wulgarność, Tallulah był buntowniczką w czasach, gdy oczekiwano, że gwiazdy będą grzeczne, pokorne i skromne. Jednak ona bardziej niż nad dobrą prasą pracowała nad reputacją naczelnej imprezowiczki. Biograf Joel Lobenthal w książce poświęconej aktorce opisał jej upodobanie do publicznego, bardzo śmiałego eksponowania swoich wdzięków. Podobno stroniła od noszenia bielizny, a nagość była jej tajną bronią. Z czasem aktorka stała się sensacją samą w sobie. Napędzała to determinacja, aby z każdego dnia czerpać pełnymi garściami. - Mówią, że pamiętniki prowadzą grzeczne dziewczyny. Złe dziewczyny nigdy nie mają na nie czasu. Ja chcę tylko żyć życiem, które zapamiętam, nawet jeśli tego nie zapiszę – zwykła mawiać. Gdy osiągnęła szczyt sławy w 1950 r., lekarze ostrzegli Bankhead, że jej styl życia - do dwóch butelek burbona i ponad sto papierosów dziennie - powoli ją zabija. Po prostu poszła na kompromis, w swoim stylu... "Dodawała piwo imbirowe do bourbona i zastąpiła papierosy, które zwykle paliła, te z filtrem" – opisuje cytowany przez "Vanity Fair" biograf, David Bret. Gdy jej stan zdrowia się pogorszył, Bankhead straciła okazję do zagrania kultowych ról napisanych dla niej - mianowicie Blanche DuBois w filmie "Tramwaj zwany pożądaniem" i Margo Channing w "Wszystko o Ewie". Choć zwykła mawiać, że jej serce jest czyste, jak grząskie błoto, chętnie i hojnie udzielała pomocy szpitalom dziecięcym w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Mimo że wolała chyba pozostać zapamiętana jako głośna, nieco zgorzkniała i skupiająca na sobie uwagę za wszelką cenę. - Nie obchodzi mnie, co powiedzą o mnie po mojej śmierci, o ile coś będą mówić i nie będzie to nudne - często powtarzała. Zmarła 12 grudnia 1968 r. na zapalenie płuc.