Hiperkalcemia jest w większości przypadków skutkiem nadprodukcji PTH, a więc nadczynności przytarczyc lub pojawia się u cierpiących na gruczolaka przytarczyc. Również choroby nowotworowe powodują nadmierne odwapnienie kości, zwłaszcza te dające do nich przerzuty ( szpiczak , rak sutka , rak prostaty , rak płuc a także rak nerki
Potas jest jednym z najważniejszych pierwiastków w organizmie człowieka. Jest on głównym pierwiastkiem płynu wewnątrzkomórkowego. Potas reguluje pracę układu nerwowego oraz jest odpowiedzialny za napięcie mięśni. Ponadto wpływa na metabolizm węglowodanów i białek. Jednak jeśli w organizmie jest go za dużo, może przynieść więcej szkody, niż pożytku. spis treści 1. Rola potasu w organizmie 2. Kiedy wykonywane jest badanie stężenia potasu we krwi? 3. Wyniki badania stężenia potasu we krwi Wysokie stężenie potasu Niski poziom potasu rozwiń 1. Rola potasu w organizmie Potas, podobnie jak chlor i sód, reguluje ciśnienie osmotyczne komórek oraz wpływa na równowagę kwasowo-zasadową organizmu. Jony potasu, będąc składnikiem pompy sodowo-potasowej, regulują transport substancji do komórek, gdyż zwiększają przepuszczalność błon komórkowych oraz zapobiegają pęcznieniu komórek (przewodnienie). Zobacz film: "Polacy żyją aż 7 lat krócej niż Szwedzi" To musisz wiedzieć Potas reguluje pracę układu nerwowego i odpowiada za napięcie mięśni. Nadmiar potasu to inaczej hiperkaliemia. Nadmiar potasu w organizmie może prowadzić nawet do śmierci. Dzienne zapotrzebowanie na potas wynosi 40-50 mmol. Produkty bogate w potas to ziemniaki, pomidory, banany, orzechy, rzepa, szczypiorek. Objawy nadmiaru potasu w organizmie to apatia, drgawki, skurcze a także zaburzenia pracy serca. Nadmiar potasu powoduje wrzody żołądka, hiperisnulinizm i krwotoki. Niedobór potasu prowadzi do nadciśnienia, obrzęków i drżenia mięśni. Potas jest najważniejszym mikroelementem organizmu człowieka. Nadmiar spożytego potasu jest wydalany przez nerki, z kałem, a około 5% z potem. Dobowe zapotrzebowanie na potas wynosi 40-50 mmol. Jednakże, jak wskazują badania, większość społeczeństwa spożywa około 25 mmol/dobę. Związane jest to ze zbyt niskim spożyciem warzyw i owoców, które stanowią główne źródło tego pierwiastka. ProduktZawartość potasu w 100 g produktu (mg)ProduktZawartość potasu w 100 g produktu (mg)Ziemniaki557Pomidor282Kasza gryczana443Sok pomidorowy206Cielęcina364Pomarańcza183Groszek353Jabłko134Banan315Jajko133 2. Kiedy wykonywane jest badanie stężenia potasu we krwi? Potas we krwi oznaczany jest w rutynowym badaniu lekarskim, gdy występują takie objawy jak osłabienie czy zaburzenie rytmu serca. Stosowane jest także do oceny zaburzeń równowagi elektrolitowej. Rutynowo badanie poziomu potasu we krwi wykonuje się w celu rozpoznania nadciśnienia tętniczego i u osób cierpiących na nadciśnienie tętnicze w celu jego monitorowania oraz przyjmujących leki wpływające na jego stężenie. Badanie stężenia potasu w osoczu lub surowicy krwi wykonywane jest zawsze u osób z podejrzeniem jakiejkolwiek ciężkiej choroby. Badanie zlecane jest także w przypadku podejrzenia i monitorowania przebiegu chorób nerek, np. ostrej lub przewlekłej niewydolności nerek oraz u osób leczonych dializami lub przyjmujących płyny pozajelitowo. 3. Wyniki badania stężenia potasu we krwi Prawidłowe stężenie potasu to 3,5 - 5,0 mmol/l. Interpretując wyniki pacjenta, warto zwrócić uwagę na jego ogólny stan kliniczny. Wysokie stężenie potasu Podwyższony potas we krwi (hiperkaliemia) świadczy o nadmiernej podaży potasu, upośledzeniu jego wydalania przez nerki (przy ostrej niewydolności nerek), o pierwotnej niedoczynności kory nadnerczy (choroba Addisona), o hipoaldosteronizmie, nadmiernym wydalaniu potasu z komórek wywołanym rozpadem tkanek, będącym wynikiem urazu lub innego uszkodzenia. Na wysoki poziom potasu we krwi wpływa nadmierna degradacja tkanek i glikogenu wywołana częstym głodzeniem się lub nieleczoną cukrzycą, niedotlenienie tkanek (kwasica metaboliczna lub oddechowa), a także niektóre leki (indometacyna). Nadmiar potasu u zdrowych osób zostaje wydalony z moczem. Dlatego raczej niemożliwe jest, aby dostarczyć go sobie zbyt dużo wraz z dietą. Problemy mogą pojawić się wtedy, gdy spożywa się zbyt dużo suplementów zawierających ten pierwiastek oraz gdy nerki nie pracują prawidłowo. Nadmiar potasu może wówczas prowadzić do zaburzeń pracy serca. Wzrost poziomu potasu może wynikać ze stosowania niektórych leków. Są to, beta-blokery, leki przeciwangiotensynowe (inhibitory konwertazy angiotensyny), niesteroidowe leki przeciwzapalne, jak ibuprofen czy leki moczopędne oszczędzające potas. Dzieje się to jednak bardzo rzadko. Fałszywie podwyższony wynik może być spowodowany nieprawidłowym sposobem pobierania próbki krwi, jej przechowywania lub przygotowania do badania. Dzieje się tak też na skutek wielokrotnego ściskania pięści przed pobraniem próbki lub zbyt długiego czasu transportowania materiału biologicznego do laboratorium analitycznego. Nadmiar potasu w organizmie (hiperkaliemia) zagraża życiu i jest spowodowany wieloma czynnikami, do których należą: duże spożycie w połączeniu z niedostatecznym wydalaniem potasu przez nerki i innymi zaburzeniami. Zbyt duże spożycie może być wynikiem zażywania suplementów zawierających potas; krwawienie w układzie pokarmowym (wrzody żołądka, zapalenie błony śluzowej jelit); leki (sole potasowe penicyliny, leki stosowane w chorobach układu krążenia, amiodaron); nieodpowiednie kroplówki, żywienie pozajelitowe; zmniejszone wydalanie potasu przez nerki (choroby nerek); nadmierny rozpad komórek (np. nowotworowych, erytrocytów, posocznica); hiperinsulinizm (zbyt duża podaż insuliny lub jej nadmierne wydzielanie przez trzustkę); zmniejszenie objętości krwi krążącej (krwotoki). Rekomendowane przez naszych ekspertów Hiperkaliemią określa się stan, w którym stężenie potasu w osoczu przekracza 5,5 mmol/l. Nadmiar potasu w organizmie prowadzi do śmierci. Śmiertelność w ciężkiej hiperkaliemii (≥7,0 mmol/l) wynosi około 35-67%. Objawy nadmiaru potasu w organizmie początkowo nie są charakterystyczne. Wraz ze zwiększeniem stężenia potasu we krwi pojawiają się symptomy ze strony wielu układów: układu nerwowego – apatia, splątanie, mrowienie, drętwienie w kończynach, drgawki; układu mięśniowego – obniżenie siły mięśniowej, skurcze, a nawet porażenie mięśni; układu krążenia – zaburzenia pracy serca. Zarówno niedobór, jak i nadmiar potasu w diecie jest szkodliwy dla zdrowia, dlatego tylko odpowiednio zbilansowana dieta warunkuje prawidłowe funkcjonowanie organizmu. Niski poziom potasu Zbyt niskie stężenie potasu (hipokaliemia) we krwi jest wynikiem zabiegów operacyjnych, odżywiania przez sondę lub dostarczania pokarmu pozajelitowo. Niski potas we krwi może być wywołany wymiotami, biegunką, przetoką jelitową lub żołądkową, kwasicą metaboliczną, działaniem hormonów nadnerczy. Na obniżenie stężenia potasu mają wpływ leki moczopędne, kwasica kanalikowa, zaburzona funkcja kanalików nerkowych, przemieszczanie potasu z płynu pozakomórkowego do komórek (po obciążeniu glukozą, po podaniu insuliny, zwłaszcza w kwasicy cukrzycowej), leczenie testosteronem oraz zwiększona synteza białek. Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy
Hiperkaliemia łagodna występuje przy stężeniu potasu 5,5–6,0 mEq/l i zwykle nie wywołuje żadnych niepokojących objawów. W przypadku wzrostu poziomu potasu do poziomu 6,1–7,0 mEq/l mamy do czynienia z hiperkaliemią umiarkowaną, a stadium ciężkie rozpoznaje się w przypadku stężenia potasu wynoszącego 7,1 mEq/l lub więcej.
Potas reguluje pracę układu nerwowego oraz jest odpowiedzialny za napięcie mięśni. Ponadto wpływa na metabolizm węglowodanów i białek. Zarówno jego nadmiar jak i niedobór są niebezpieczne. Zobacz film: "Badania krwi - potas" 1. Czym skutkuje nadmiar potasu Nadmiar potasu, nazywany też hiperkaliemią lub hiperpotasemią jest zaburzeniem funkcjonowania organizmu, które jest niebezpieczne dla zdrowia i zdrowia. Hiperkaliemią określa się stan, w którym stężenie potasu w osoczu przekracza 5,5 mmol/l. dochodzi wtedy do dysfunkcji wszystkich układów w ludzkim ciele. Potas jest jednym z najważniejszych pierwiastków w organizmie człowieka. Jest on głównym pierwiastkiem płynu wewnątrzkomórkowego. Potas reguluje pracę układu nerwowego oraz jest odpowiedzialny za napięcie mięśni. Ponadto wpływa na metabolizm węglowodanów i białek. Potas, podobnie jak chlor i sód, reguluje ciśnienie osmotyczne komórek oraz wpływa na równowagę kwasowo-zasadową organizmu. Jony potasu, będąc składnikiem pompy sodowo-potasowej, regulują transport substancji do komórek, gdyż zwiększają przepuszczalność błon komórkowych oraz zapobiegają pęcznieniu komórek (przewodnienie). Pierwiastek ten powinien być wydalany z organizmu, gdy się tak nie dzieje dochodzi do hiperkaliemii. Nadmiar potasu u zdrowych osób zostaje wydalony z moczem. Dlatego raczej niemożliwe jest, aby dostarczyć go sobie zbyt dużo wraz z dietą. Problemy mogą pojawić się wtedy, gdy spożywa się zbyt dużo suplementów zawierających ten pierwiastek oraz gdy nerki nie pracują prawidłowo. Nadmiar potasu może wówczas prowadzić do zaburzeń pracy serca. 2. Rola potasu w organizmie Potas jest najważniejszym mikroelementem organizmu człowieka. Nadmiar spożytego potasu jest wydalany przez nerki, z kałem, a około 5% z potem. Dobowe zapotrzebowanie na potas wynosi 40-50 mmol. Jednakże, jak wskazują badania, większość społeczeństwa spożywa około 25 mmol/dobę. Związane jest to ze zbyt niskim spożyciem warzyw i owoców, które stanowią główne źródło tego pierwiastka. ProduktZawartość potasu w 100 g produktu (mg)ProduktZawartość potasu w 100 g produktu (mg)Ziemniaki557Pomidor282Kasza gryczana443Sok pomidorowy206Cielęcina364Pomarańcza183Groszek353Jabłko134Banan315Jajko133 To musisz wiedzieć Potas reguluje pracę układu nerwowego i odpowiada za napięcie mięśni. Nadmiar potasu to inaczej hiperkaliemia. Nadmiar potasu w organizmie może prowadzić nawet do śmierci. Dzienne zapotrzebowanie na potas wynosi 40-50 mmol. Produkty bogate w potas to ziemniaki, pomidory, banany, orzechy, rzepa, szczypiorek. Objawy nadmiaru potasu w organizmie to apatia, drgawki, skurcze a także zaburzenia pracy serca. Nadmiar potasu powoduje wrzody żołądka, hiperisnulinizm i krwotoki. Niedobór potasu prowadzi do nadciśnienia, obrzęków i drżenia mięśni. 3. Jakie są objawy hiperkaliemii Nadmiar potasu w organizmie (hiperkaliemia) zagraża życiu i jest spowodowany wieloma czynnikami, do których należą: duże spożycie w połączeniu z niedostatecznym wydalaniem potasu przez nerki i innymi zaburzeniami. Zbyt duże spożycie może być wynikiem zażywania suplementów zawierających potas; krwawienie w układzie pokarmowym (wrzody żołądka, zapalenie błony śluzowej jelit); leki (sole potasowe penicyliny, leki stosowane w chorobach układu krążenia, amiodaron); nieodpowiednie kroplówki, żywienie pozajelitowe; zmniejszone wydalanie potasu przez nerki (choroby nerek); nadmierny rozpad komórek (np. nowotworowych, erytrocytów, posocznica); hiperinsulinizm (zbyt duża podaż insuliny lub jej nadmierne wydzielanie przez trzustkę); zmniejszenie objętości krwi krążącej (krwotoki). Hiperkaliemią określa się stan, w którym stężenie potasu w osoczu przekracza 5,5 mmol/l. Nadmiar potasu w organizmie prowadzi do śmierci. Śmiertelność w ciężkiej hiperkaliemii (≥7,0 mmol/l) wynosi około 35-67%. Objawy nadmiaru potasu w organizmie początkowo nie są charakterystyczne. Wraz ze zwiększeniem stężenia potasu we krwi pojawiają się symptomy ze strony wielu układów: układu nerwowego – apatia, splątanie, mrowienie, drętwienie w kończynach, drgawki; układu mięśniowego – obniżenie siły mięśniowej, skurcze, a nawet porażenie mięśni; układu krążenia – zaburzenia pracy serca. Zarówno niedobór, jak i nadmiar potasu w diecie jest szkodliwy dla zdrowia, dlatego tylko odpowiednio zbilansowana dieta warunkuje prawidłowe funkcjonowanie organizmu. polecamy Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Mgr inż. Emilia Kołodziejska Absolwentka Wydziału Nauk o Żywieniu Człowieka i Konsumpcji SGGW. Niedobór potasu wywołuje nieprzyjemne dolegliwości. Także jego nadmiar może jednak być szkodliwy; Poziom potasu regulować można za pomocą odpowiednio zbilansowanej diety; Nie powinno w niej zabraknąć m.in. kakao i bananów; Więcej informacji znajdziesz na stronie głównej Onet. Niedobór magnezu i potasu – objawyJaka jest norma wapnia w moczu? Określa się że prawidłowe wartości (norm a) dla wapnia całkowitego w moczu powinny wynosić: poniżej 5 mmol/l w zbiórce dobowej moczu (
Kreatynina to produkt uboczny metabolizmu mięśni wydalany z moczem. Podwyższona kreatynina może świadczyć o niewydolności nerek, zatruciu pokarmowym, a także może zostać wywołana przez przyjmowane leki. Kreatynina jest organicznym związkiem chemicznym, występującym we krwi oraz w moczu. Stężenie kreatyniny jest zależne od wielkości produkcji przez organizm, a także od ilości wydalanej przez nerki. Podwyższona kreatynina w moczu jest najczęściej wskaźnikiem upośledzenia funkcji nerek, dlatego jest chętnie wykorzystywana w diagnostyce jako marker biochemiczny chorób tego narządu (zaburzenia funkcji filtracyjnej). Na problemy z nerkami skarży się aż 4,5 miliona Polaków! Czym jest kreatynina? Kreatynina obecna we krwi to najczęściej produkt rozpadu kreatyny – naturalnie występującego w organizmie związku chemicznego, wykorzystywanego jako suplement dla osób chcących zwiększyć masę mięśniową oraz wydolność organizmu. Kreatyna jest swego rodzaju nośnikiem energii w mięśniach. W ciągu doby ok. 1–2% kreatyny w organizmie ulega przemianie do kreatyniny. Stężenie kreatyniny jest uzależnione od indywidualnych predyspozycji: ilości masy mięśniowej, płci (większe jest u mężczyzn), a także od spożywanego pokarmu (osoby stosujące dietę zawierającą spore ilości mięsa, głównie wołowiny, mają większe stężenie kreatyniny). Zazwyczaj poziom kreatyniny u danego człowieka nie odbiega znacząco od normy i utrzymuje się na względnie stałym poziomie. Zobacz film: Podwyższona kreatynina. Źródło: 36,6. Podwyższona kreatynina – wskazania do przeprowadzenia badania Badanie stężenia kreatyniny we krwi wykonywane jest poprzez oznaczenie poziomu tej substancji we krwi. Badanie służy ocenie funkcji wydalniczej nerek, a także kontroli prawidłowego działania tego narządu (w ramach rozszerzonego lub podstawowego zestawu badań laboratoryjnych w podejrzeniu nieprawidłowej funkcji nerek). Badanie przeprowadzane jest również w diagnostyce podejrzeń uszkodzenia toksynami oraz środkami farmakologicznymi. Stężenie kreatyniny we krwi warto wykonać w podejrzeniu chorób, które mogą upośledzać czynności filtrujące oraz wydalnicze nerek, takie jak marskość wątroby, niewydolność serca czy wstrząs anafilaktyczny. Ponadto, badanie wykonywane jest w monitorowaniu leczenia nerkozastępczego po przeszczepach nerki. Dodatkowym badaniem związanym z poziomem kreatyniny we krwi jest klirens kreatyniny, polegający na określeniu zdolności filtracji nerkowej – oczyszczania krwi z kreatyniny w ciągu doby, za pomocą obliczenia stosunku stężenia kreatyniny we krwi do jej stężenia w moczu. Dzięki temu można ocenić, w jakim stanie jest czynność nerek badanej osoby. Zobacz film: Budowa i funkcje układu moczowego. Źródło: 36,6. Badanie stężenia kreatyniny we krwi – na czym polega? Standardowe badanie stężenia kreatyniny polega na pobraniu niewielkiej próbki krwi z żyły łokciowej (w okolicy dołu łokciowego). Oznaczenie kreatyniny czasami zleca się wraz z badaniem azotu mocznikowego (BUN, z ang. blood urea nitrogen), w celu pogłębienia oceny pracy nerek. Badanie kreatyniny we krwi jest wykorzystywane (wraz z uwzględnieniem wieku, płci i wagi) do obliczenia współczynnika przesączania kłębuszkowego (z ang. estimated glomerular filtration rate, eGFR), traktowanego przez lekarzy jako badanie przesiewowe w uszkodzeniach nerek. Zobacz także: Niewydolność nerek - jakie mogą być jej przyczyny i jakie daje objawy? Jak się przygotować do badania stężenia kreatyniny? Do badania kreatyniny we krwi nie trzeba się specjalnie przygotowywać ani być na czczo w dniu pobrania krwi. Niektórzy lekarze zalecają unikanie nadmiernego wysiłku fizycznego w dniu poprzedzającym badanie oraz regularne zażywanie płynów, by nie doprowadzić do zaburzenia stanu wody w organizmie. Norma kreatyniny we krwi – kiedy kreatynina jest za wysoka Orientacyjne, normy referencyjne stężenia kreatyniny we krwi wynoszą od 0,6 do 1,3 mg/dl (miligramów kreatyniny na decylitr krwi). Ostateczna interpretacja wyniku należy do lekarza, który powinien skorygować wynik o takie czynniki, jak masa mięśniowa, dieta, wiek, płeć, powierzchnia ciała i stopień aktywności fizycznej osoby badanej. Dopiero na tej podstawie można stwierdzić, czy stężenie kreatyniny we krwi jest podwyższone. Zobacz film: Jak dbać o nerki? Źródło: Dzień Dobry TVN Co oznacza podwyższone stężenie kreatyniny we krwi? Podwyższone stężenie kreatyniny we krwi wskazuje najczęściej na choroby mające wpływ na czynności nerek. Wśród nich wyróżnia się zazwyczaj: uszkodzenie nerek spowodowane infekcją lub chorobami autoimmunizacyjnymi, kłębuszkowe zapalenie nerek, infekcje bakteryjne nerek, obumieranie komórek w kanalikach nerkowych (spowodowane zatruciem toksynami lub narkotykami), kamienie nerkowe, zaburzenia prostaty (prowadzące do niedrożności dróg moczowych), odwodnienie, wstrząs anafilaktyczny, powikłania cukrzycowe, zatrucie pokarmowe, zastoinowa niewydolność serca, miażdżyca tętnic. Jak obniżyć podwyższony poziom kreatyniny we krwi? Aby obniżyć poziom kreatyniny we krwi, należy wyeliminować czynniki powodujące nieprawidłową wydolność nerek. Dopiero po przeprowadzonej kuracji i eliminacji przyczyny nerkowej powinno się zastosować właściwą dietę, opierającą się na dużych ilościach wody, a także na produktach ubogich w białko. Zaleca się spożywania niewielkiej ilości mięsa, ryb, mleka, twarogu i jaj, w ograniczonych porcjach (nie więcej niż 2 porcje w ciągu doby). Warto ograniczyć także spożywanie tłustych posiłków. Zobacz film: Prawidłowe wyniki morfologii. Źródło: Bez recepty
Pozytywny. Nazwa: Potas. Grupa związków: Składnik mineralny. Właściwości: Zapewnienie równowagi kwasowo-zasadowej i wodno-elektrolitowej, pobudliwość (skurcze) mięśni, funkcjonowanie komórek nerwowych, obniżanie ciśnienia tętniczego krwi, zmniejszanie ryzyka wystąpienia nadciśnienia tętniczego, udarów mózgu, kamicy nerkowej
Dziecko Niemowlę Potówki - dowód na to, że ubierasz swoje dziecko zbyt ciepło Potówki bardzo często pojawiają się u niemowląt nawet w pierwszych dniach po porodzie. Młode mamy często panikują, widząc na twarzy lub ciele dziecka małe, czerwone krostki i mylnie biorą je za objaw reakcji alergicznej. Tymczasem problem potówek jest powszechnym objawem nieprawidłowych nawyków związanych z opieką nad maleństwem, które nie ma jeszcze w pełni wykształconego systemu termoregulacji. Jak zatem rozpoznać potówki i w jaki sposób z nimi walczyć?Potówki u niemowlaka - przyczynyPodstawową przyczyną powstawania potówek u niemowląt jest ich przegrzewanie. Mama, która dopiero uczy się opiekować swoim nowo narodzonym dzieckiem często ma bowiem tendencję do ubierania maluszka w zbyt wiele, zbyt ciepłych rzeczy. W obawie przed wychłodzeniem małego organizmu stara się zapewnić mu odpowiednią temperaturę zazwyczaj zdecydowanie przesadzając z ilością zakładanych na niemowlę rzeczy. Ponieważ zbyt ciepło ubrane dziecko nie jest jeszcze w stanie wyrazić swojego dyskomfortu słowami, a jego gruczoły potowe nie działają w pełni sprawnie, organizm reaguje w jedyny możliwy sposób - poprzez uwidocznienie na powierzchni skóry maluszka małych krostek, świadczących o przegrzaniu, czyli popularnych potówek. Ich nazwa pochodzi od źródła problemu, czyli właśnie potu, który nie jest jeszcze w stanie wydostać się na zewnątrz i zostaje zamknięty w porach skóry, tworząc charakterystyczne krostki. Potówki najczęściej pojawiają się latem, jednak równie dobrze mogą wystąpić na ciele dziecka nawet zimą, jeśli maluch ubierany jest w zbyt grube kombinezony i długo przebywa pod kocykiem lub w wyglądają potówki u niemowlaka?Potówki mają bardzo niewielki rozmiar - maksymalnie 2 mm - oraz w większości przypadków czerwony kolor. Niekiedy na ich wzniesieniu tworzą się również białe pęcherzyki. Zmiany skórne tego typu występują zwykle w większych skupiskach, którym towarzyszy zaczerwienienie naskórka. Potówki dotyczą zazwyczaj okolic karku, szyi oraz buzi, a także pośladków i miejsc pod pachami, gdyż to tam skóra ma najbardziej ograniczony dostęp do powietrza. Zdarza się, że krostki powodują pieczenie oraz świąd, przez co stają się dla niemowlaka źródłem dyskomfortu i przyczyną nerwowości. Jak rozpoznać potówki u niemowlaka?Potówki u niemowlaka rozpoznamy przede wszystkim na podstawie ich wyglądu oraz lokalizacji. Krostki tego typu są bardzo malutkie, zaczerwienione lub zaróżowione, ewentualnie zakończone białą kropeczką. Mogą pojawiać się pojedynczo lub w skupiskach, które prezentują się na skórze jako rozległe, czerwone plamy. Najczęściej dotyczą buzi i fałd skóry, do których nie dociera powietrze. Rodzice mogą jednak wywnioskować, że mają do czynienia z potówkami, jeśli krostki pojawiają się na pleckach lub pod pieluszką (w wyniku otarć i przegrzewania), a także w miejscach aplikowania kosmetyków z dodatkiem oliwki, która może dodatkowo zapychać pory na potówki u niemowlaka?Najlepszym sposobem walki z potówkami u niemowlaka jest zmiana nawyków związanych z ubieraniem dziecka. Warto stosować w tym celu jedną nadrzędną zasadę - zakładania maleństwu tylko jednej dodatkowej warstwy odzieży. W praktyce oznacza to, że chociaż młody człowiek wydaje się potrzebować większej ilości ciepła w postaci sweterków czy kocyków, to tak naprawdę przez większość czasu może być ubrany dokładnie tak samo, jak jego rodzice. Temperaturę ciała maleństwa warto sprawdzać poprzez kontrolne dotykanie okolic karku. Jeśli jest on bardzo ciepły lub wilgotny, należy natychmiast zdjąć z dziecka przynajmniej jedną warstwę odzieży. Ciepłoty nigdy nie oceniamy natomiast na podstawie rączek czy stópek. Poza tym istotne są także materiały, z jakich wykonano dziecięce ubranka, a także ich krój. Odzież dla niemowlaka powinna być przewiewna, luźna i naturalna, najlepiej bawełniana. Podobne zasady dotyczą stosowanej w łóżeczku i wózku pościeli. W celu zwalczenia potówek można wykąpać maluszka w wodzie z odrobiną mąki ziemniaczanej lub z kilkoma kryształkami nadmanganianu potasu. Substancje te zadziałają bowiem kojąco i przyspieszą gojenie. Buzię niemowlaka można natomiast przemywać czystym wacikiem namoczonym w zaparzonym, wystudzonym rumianku. Podczas codziennej pielęgnacji odradza się natomiast stosowania oliwek oraz tłustych kosmetyków, które nie pozwalają skórze oddychać. Zobacz także
. za duzo potasu u niemowlaka
