Wybierając odpowiednią dla ciebie, zachowaj ostrożność i postępuj rozważnie. Jeśli nie trafisz z wyborem, stan skóry może się pogorszyć. W tym artykule powiemy Ci jak pozbyć się zaskórników raz a dobrze! 1. Kuracje medyczne na zaskórniki. 2. Właściwa pielęgnacja skóry. 3. Skuteczne kosmetyki na wągry.
"Jak można szybko i bezboleśnie się zabić; tak, żeby nie bolało i nie było szans na odratowanie? Pomóżcie, a ja tak to zrobię" - rzuca w sieć jeden z internautów i natychmiast znajduje chętnych do udzielenia odpowiedzi. Grupy internetowych samobójców wymieniają się receptami i poradami. Trwa kampania na rzecz delegalizacji takich stron, gdyż obowiązujące dotąd przepisy prawne okazały się zupełnie nieskuteczne. W przeciwieństwie, niestety, do podawanych na nich przepisów na śmierć. - Trzeba być chyba bardzo zdesperowanym, by zasięgać rad u żyjącego "eksperta" od samobójstw... - zauważa badający sprawę prof. Mark Williams z Bournemouth University. - To skończone bzdury i moralny gwałt. Fakty są jednak takie, iż jak dotąd udowodniono co najmniej kilkadziesiąt przypadków samobójstw, które znalazły swoje źródło właśnie w Internecie. Michael Gooden z East Essex w Wielkiej Brytanii samobójstwo próbował popełnić kilkakrotnie, jednak za każdym razem w ostatniej chwili brakowało mu odwagi. Przez Internet udało mu się w końcu umówić z anonimowym "specjalistą" w tej dziedzinie. "Doradca" namówił Goodena na przechadzkę w rejon skalnych urwisk w okolicach Beachy Head. Tam Gooden rozebrał się do naga i skoczył. Jego śmierć, podobnie jak przypadek szesnastoletniego Tima Pipera, który najpierw godzinami surfował po sieci, a następnie powiesił się w swojej sypialni, wywołały u ich rodziców szok. Zaalarmowali oni zarówno policję, jak i psychologów i psychiatrów, uświadamiając niebezpieczeństwo, jakie może niekiedy stanowić korzystanie z internetu. Naukowcy podkreślają, że największą atrakcją, a zarazem niebezpieczeństwem sieci jest anonimowość. Korzysta z tego, niestety, wielu psychopatów i szaleńców. Nie tylko harakiri Jedno z czołowych miejsc na świecie pod względem liczby samobójstw zajmuje Japonia. Japończycy coraz częściej poznają się on-line, wcale nie po to, by pójść razem, na przykład, na randkę, ale żeby wspólnie... popełnić samobójstwo. Do tej pory w Japonii popełniali je głównie zapracowani czterdziestolatkowie. Teraz coraz częściej jego ofiarą padają ludzie młodzi. "Szukam współtowarzyszy śmierci. Znam procedurę i mam doświadczenie" - pisała w ogłoszeniach internetowych trzydziestoczteroletnia kobieta. Zebrała siedmioosobową grupę ludzi (czterech mężczyzn i trzy kobiety), którzy mieli problemy w pracy, nauce lub życiu osobistym. Znaleziono ich w górskim parku niedaleko Tokio przywiązanych do siebie i zatrutych spalinami. Niedługo potem japońska policja znalazła w południowym Tokio inny samochód z ciałami dwóch kobiet, które także umówiły się na swoje samobójstwo przez Internet. Opinię publiczną tego kraju zbulwersował też przypadek dwudziestosiedmioletniego nauczyciela przyrody, który - dla wiadomych celów - sprzedawał w sieci cyjanek po 400 dolarów. Samobójstwo w Japonii nie ma tej negatywnej konotacji jak ma to miejsce w kulturze chrześcijańskiej. Tam w świadomości wielu ludzi ciągle funkcjonuje samurajski kodeks Bushido. Japońscy samobójcy starają się nie przeszkadzać innym; raczej nie zabijają się w miejscach publicznych czy hotelach, żeby nie zaszkodzić właścicielom, nie obciążyć finansowo rodziny. Wybierają miejsca ważne, piękne i symboliczne, jak na przykład okolice świętej góry Fuji. Tam kończy życie co najmniej stu samobójców rocznie. Koreański wyścig szczurów Korea jest podobnie jak Japonia krajem o najwyższych i stale rosnących wskaźnikach samobójstw na świecie. Statystyki samobójczych śmierci są ceną, jaką płaci ten kraj za wielki cywilizacyjny sukces. Szczególnie przygnębia bardzo duży odsetek młodych ludzi, którzy nie są w stanie sprostać społecznemu parciu na sukces i wyścigowi szczurów trwającemu już od najmłodszych lat. Na stacjach metra w Seulu barierki dzielące pasażerów od wjeżdżającej kolejki pojawiły się w 2004 roku po tym, jak rok wcześniej, rzucając się pod nadjeżdżający pociąg, odebrało sobie życie 93 Koreańczyków. Także w Korei Internet stał się narzędziem, któremu przypisuje się upowszechnienie zjawiska samobójstw grupowych organizowanych w sieci. Dlatego specjalnie utworzona Komisja Bezpieczeństwa Internetowego cenzuruje tam blogi, pilnując, by nie pojawiały się tytuły odwołujące do śmierci i samobójstwa. Wyszukiwarki są tak ustawione, by po wrzuceniu hasła "samobójstwo" w wynikach pojawiały się najpierw adresy do organizacji niosących pomoc. Na ratunek samobójcom Problem internetowych samobójstw jest równie poważny w Europie, w tym także w Polsce. Na przykład pod koniec zeszłego roku warszawska policja schwytała mężczyznę, który przez Internet doradzał jak popełnić samobójstwo. Delikwent został aresztowany. Pomagał w tej sprawie między innymi szesnastolatce, której zaoferował nawet dostarczenie odpowiedniej trucizny. Powody, dla których młodzi ludzie skłonni są popełnić samobójstwo, to jedne z najbardziej złożonych i tajemniczych zjawisk. Od dawna wiadomo, że rozwój społeczny i psychologiczny człowieka nie nadąża za technologicznym. Oczywiście zjawisko zbiorowego samobójstwa nie jest czymś nowym, zmieniły się jedynie środki do jego realizacji. Tylko w nielicznych krajach Europy wdrożono program zapobiegania samobójstwom. Doprowadził on do znacznej redukcji wskaźnika samobójstw w takich krajach jak np. Szwecja czy Finlandia. W Polsce program taki ciągle jeszcze pozostaje w sferze projektów. Dusza w brzuchu Kodeks honorowy japońskich samurajów, zwany "Bushido", głosił między innymi, że życie z poczuciem hańby gorsze jest od śmierci. "Można żyć, kiedy żyć się godzi i umrzeć, kiedy umrzeć trzeba" - głosiła jedna z maksym kodeksu. Idąc za jego wskazaniami samurajowie, którzy uważali się za pozbawionych honoru, decydowali się na samobójstwo rytualne, zwane seppuku (niezbyt trafnie określane przez Europejczyków jako harakiri). Polegało ono na rozpłataniu mieczem wnętrzności. Według tradycji japońskiej to właśnie w brzuchu mieściła się dusza i tam też umiejscowione były uczucia. Rozcięcie brzucha miało być dowodem niewinności samobójcy i okazania szczerości jego zamiarów. Po śmierci był on oczyszczany ze wszelkich zarzutów. Smutna statystyka Codziennie na całym świecie ponad tysiąc osób umiera śmiercią samobójczą. Liczba prób samobójczych jest prawdopodobnie kilkakrotnie większa. Statystyki w różnych krajach prowadzone są w rozmaity sposób i nie zawsze odnotowywany jest fakt samobójczego zamachu na swoje życie. Liczba zgonów w wyniku aktu samobójczego jest czasami kilkakrotnie większa niż zgonów w wyniku wypadków drogowych. Najwięcej aktów samobójczych popełniają ludzie w wieku 16-21 lat. Drugim, niebezpiecznym okresem jest wiek 45-55 lat. Wbrew rozpowszechnionym sądom samobójstwa w większości państw świata (także w Polsce) częściej popełniają mężczyźni niż kobiety. Według naukowców u 40-70 proc. przypadków samobójców rozpoznano syndrom depresji. Statystycznie w Europie najwięcej samobójstw popełniają Litwini, a po nich Estończycy, Węgrzy i Finowie.Jak się bezboleśnie zabić? Wszystko mnie wkurza, nic się nie układa. Życie jest bez sensu. Jak można sie szybko zabić i bezboleśnie? :(2011-08-18 15:09:53; Wielu ludzi pracuje w zatłoczonych centrach miast. Niektórzy swoje stanowiska pracy mają niedaleko poza ich obrębem, mimo to w jakiś sposób muszą przecież każdego dnia wracać do domu. Okazuje się, że w jednym i drugim przypadku sporo czasu poświęcamy na stanie w korkach, a dojazdy do pracy trwają wieczność. Jak uniknąć codziennego przeciskania się przez miasto i tracenia czasu na długie powroty do mieszkania? Sprawdź bardzo ciekawy sposób!Jeśli szukasz więcej porad i inspiracji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły z polecanymi produktami. Jak nie stać w korkach i szybciej wrócić do domu? Oto rozwiązanie! Szybszy powrót z pracy do domu – jak to możliwe? Dojazdy do pracy, a później powroty do domu bywają męczące, zwłaszcza w największych miastach Polski. Niektórzy pracują w centrach, więc codzienne przemierzanie trasy z mieszkania do stanowiska pracy (i z powrotem) jest dla nich mocno uciążliwe. Wcale nie łatwiej mają jednak osoby dojeżdżające do pracy niedaleko od miasta. One również w jakiś sposób muszą przecież się tam dostać, a później wrócić i przecisnąć przez miasto. Nie jest to komfortowa sytuacja. Sporo czasu spędza się bowiem na stanie w korkach, zamiast szybko przedostać się do domu i odpoczywać. Aby ułatwić życie osobom dojeżdżającym, wymyślono jednak urządzenie takie jak rower elektryczny. Każdego roku przybywa ludzi zainteresowanych tym nowoczesnym sprzętem. Dojeżdżający do pracy szukają bowiem prostych i skutecznych rozwiązań na zminimalizowanie kosztów za dojazdy i jednocześnie szybkie przemieszczanie się na trasie praca-dom. Rower elektryczny umożliwia zarówno jedno, jak i drugie. Rowery elektryczne w dalszym ciągu traktowane są w naszym kraju głównie jako narzędzia do rekreacji i sportu. Powoli przestawiamy się jednak na to, iż urządzenia te służą również do błyskawicznego przemieszczania się po mieście, a więc np. dojeżdżania nimi do pracy, sklepu czy na uczelnię. W większych miastach powstaje coraz więcej ścieżek rowerowych służących do szybkiego przemieszczania się po nich rowerami. Wśród nich można zauważyć jeżdżące e-rowery, które powoli wypierają tradycyjne sprzęty. Czołowi producenci wypuszczają ich coraz więcej, zwłaszcza będące elektrycznymi odpowiednikami klasycznych rowerów górskich, crossowych lub miejskich. Jak działa takie urządzenie? Dzięki wbudowanemu silnikowi, który zasilany jest za pomocą baterii – zwykle włożona jest do ramy, ewentualnie na niej przymocowana. W niektórych modelach rowerów baterię można znaleźć również w bagażniku. Nowoczesne e-rowery konstruowane są dziś w taki sposób, że bateria jest niewidoczna, wobec czego ciężko odróżnić klasyczny rower od elektrycznej wersji. Czy wszyscy mogą jeździć na rowerach elektrycznych? Jeżdżenie na rowerze elektrycznym, niezależnie od jego marki, niestety nie jest odpowiednie dla każdego. Jeśli lubisz jazdę wyczynową, pojazd może okazać się niewystarczający. Jest jednak spora grupa ludzi, którzy doskonale odnajdują się na tych pojazdach. Są to choćby wszyscy preferujący turystykę rowerową, którzy lubią spakować rower do samochodu i odwiedzać nim nowe miejsca. Składany model elektroniczny właśnie dla takich ludzi może okazać się fantastyczną opcją. Nie dość, że po złożeniu zajmie o wiele mniej miejsca niż klasyczny, to w dodatku można przejechać nim bardzo długi dystans na jednym tylko ładowaniu akumulatora – zależy on oczywiście od parametrów urządzenia, które przed zakupem jakiegokolwiek roweru trzeba dokładnie przeczytać. Na e-rowerach powinny jeździć także osoby, które chcą błyskawicznie dostać się do miejsca pracy. Dzięki nim niestraszne są korki w mieście, przez które powroty do domu bywają niezwykle uciążliwe. Rowery elektroniczne mogą być także świetnią opcją dla seniorów. Jak wiadomo, jazda na klasycznym modelu wymaga nieco więcej kondycji, siły i zdrowia. Nie wszyscy seniorzy będą mogli wobec tego poradzić sobie na tradycyjnym rowerze. Właśnie dlatego, aby nie zmuszać się jednocześnie do całkowitej rezygnacji z aktywności, seniorzy spróbować powinni jazdy na e-rowerze. Dzięki niemu pokonać można bowiem bardzo długie dystanse, nie wkładając w to zbyt wiele wysiłku. Każdy senior bez problemu dopasuje tempo jazdy do swoich potrzeb, niezależnie od wybranego modelu. Trzeba mieć jedynie świadomość, że na elektrycznym urządzeniu pokonać można ściśle określoną przez producenta liczbę kilometrów na jednym ładowaniu, w zależności od parametrów roweru. Przed wyjechaniem z domu trzeba więc koniecznie naładować do pełna akumulator. Kto jeszcze może jeździć na rowerach elektrycznych? Otóż osoby z problemami kręgosłupa i stawów. Jeśli stan zdrowia nie pozwala na pedałowanie na klasycznym modelu, warto wsiąść na rower elektryczny ze wspomaganiem, dzięki któremu można utrzymywać stałą prędkość, jednocześnie nie obciążając kręgosłupa. Na tradycyjnym rowerze stawy, a już zwłaszcza kolana, zawsze są mocno przeciążone. W elektronicznym modelu zachować można pełną mobilność ciała, nie narażając się na urazy spowodowane pedałowaniem i związanym z tym wysiłkiem oraz naciskiem. To naprawdę fantastyczna opcja dla osób codziennie dojeżdżających do pracy i zmagających się przy tym z problemami stawów lub kręgosłupa, co zmusza je do rezygnacji z klasycznego roweru. Sprawdź także ten artykuł na temat ekologicznych środków transportu. Szybkie dojazdy z mieszkania do pracy – czy znałeś ten sposób? Dojeżdżanie do pracy nigdy nie było prostsze! Jazda na rowerze elektrycznym jest bardzo łatwa i przyjemna. Dzięki urządzeniu przejechać można całe miasto, jednocześnie zbytnio się przy tym nie wysilając. W dodatku wcale nie trzeba martwić się korkami w centrum miasta i miejscami parkingowymi przed biurem – z rowerem wszystkie te problemy znikają. Nie dość, że dojazdy do pracy stają się znacznie przyjemniejsze i szybsze, to w dodatku przed rozpoczęciem dniówki można spędzić chwilę na świeżym powietrzu. Na pewno wpłynie to pozytywnie na lepsze myślenie i doda energii do pracy. O czym pamiętać, dojeżdżając do pracy na rowerze elektrycznym? Przede wszystkim należy zacząć od wolniejszej jazdy, aby na spokojnie zapoznać się z urządzeniem. W celu oswojenia się z rowerem należy pojeździć przez kilka dni np. po ulicy wyłączonej z ruchu albo dużym i pustym parkingu. Nie można zapomnieć również o tym, aby zawsze hamować wcześniej. Jako że e-rowery mają znacznie większą moc i prędkość niż klasyczne, należy wyhamowywać je szybciej. Jednocześnie trzeba to robić stopniowo, równomiernie i bardzo delikatnie, dociskając równomiernie oba hamulce. Rowery elektryczne dziś konstruowane są w taki sposób, iż mocno przypominają tradycyjne sprzęty do pedałowania. Niektórzy mogą być wiec bardzo zaskoczeni „demoniczną” prędkością, z jaką jedzie się na tym urządzeniu. Podczas jazdy należy zachować szczególną ostrożność i mieć oczy dokoła głowy, aby nie doprowadzić do kolizji. Trzeba też pilnie przestrzegać kodeksu drogowego, ponieważ jazda na elektrycznym urządzeniu wcale nie zwalnia z obowiązku dostosowania się do niego. Aby i szybko można było dostać się urządzeniem do pracy, należy wcześniej dobrze zaplanować swoją trasę. Można na próbę przejechać się nią np. w weekend albo w każdy inny wolny dzień. Przy okazji warto w tym miejscu zaznaczyć, że zawsze należy mieć na sobie kask – niezależnie od tego, jak daleko jedzie się na rowerze. Bezpieczny dojazd do miejsca pracy – ważne zasady Przed rozpoczęciem jazdy na rowerze elektrycznym należy bezwzględnie zoptymalizować zasięg jego działania na jednym ładowaniu. Całkowity zasięg zależy oczywiście od wielu czynników, takich jak ładowanie akumulatora, poziom wspomagania i rodzaj silnika. Duże znaczenie ma także temperatura, pogoda i teren, jednak na te rzeczy już nie ma się wpływu. W jaki sposób zwiększyć zasięg urządzenia? Można wypróbować różne przełożenia po to, aby nie przeciążać silnika i znaleźć idealną równowagę między pedałowaniem a wykorzystywaniem jego mocy. Można również zmniejszyć obciążenie (np. nie dokładając dodatkowego bagażu), ponieważ większa masa oznacza jednocześnie większe obciążenie dla silnika rowerowego. Można również skorzystać z niższego poziomu wspomagania (np. jadąc po płaskiej powierzchni). Jadąc do pracy na e-rowerze, zawsze powinno się być widocznym na drodze. Zawsze włączać trzeba światła, korzystając za dnia z lampek do jazdy dziennej, a także trybu migotania – to pozwoli każdemu zauważyć, że jedziemy po szosie. Wracając z pracy wieczorem, zawsze należy włączać specjalne oświetlenie przednie, a także migające lampki zarówno z przodu, jak i z tyłu urządzenia. Warto założyć ubranie w jaskrawych kolorach, ponieważ jest ono lepiej widoczne na rowerze niż np. całe czarne. Dodatkowo powinno się nosić odblaski i zainwestować w dzwonek, o ile nie ma go już wbudowanego w rower. Przed zostawieniem urządzenia przed miejscem pracy warto też dobrze zabezpieczyć urządzenie, np. wysokiej jakości zapięciem lub blokadą, którą potencjalnym rabusiom będzie ciężko przeciąć. Rower elektryczny warto parkować w strzeżonych i dobrze oświetlonych miejscach albo takich, gdzie ryzyko wandalizmu jest niewielkie. Czy ten artykuł był dla Ciebie pomocny? Dla 0,0% czytelników artykuł okazał się być pomocny
Trening w smogu: jak nie dać się zabić (szybko). 10 stycznia, 2018; 13.2K; 12 myślę że spokojnie można uznać, że jakieś 86% czytających, jest po cichu
Hej jeżeli tu trafiłeś/łaś to znaczy, ze albo chcesz się zabić albo czytasz mojego bloga. (PS. czytaj do końca) Przeraża mnie to, że chcesz to zrobić i zostawić wszystko to co masz lub będziesz miał/miła. Przeczytaj wypowiedź pewnej osoby, która była w podobnej sytuacji: Proszę... przeczytaj to zrób to..... a może ci pomoże..... proszę "W październiku dopadły mnie myśli samobójcze. Tak wtedy myślałam, że są myślami samobójczymi. Nic nie skłaniało mnie do takiego kroku, nie byłam nieszczęśliwa, nie miałam żadnych problemów. Po prostu pewnego dnia zaczęłam mieć wizje siebie, jak na przykład skaczę z okna. Albo że robię krzywdę swojemu dziecku. Przeraziłam się do tego stopnia, że natychmiast zwróciłam się po pomoc. Partner zawiózł mnie na drugi koniec Polski do rodziców, żebym była wśród ludzi, bo on pracuje od rana do wieczora i całe dnie spędzam sama z dzieckiem. U rodziców poszłam do psychiatry, dostałam leki. Były dni, kiedy te złe myśli trzymały mnie przez wiele godzin. Czułam się fatalnie. Pewnego dnia wpadłam w taki atak paniki, że chciałam błagać, żeby rodzice zawieźli mnie do szpitala psychiatrycznego, bo bałam się, że naprawdę sobie coś zrobię. Szybko (na szczęście!) okazało się, że to nerwica natręctw, a mnie dopadły natręctwa myślowe w chyba najgorszej ich postaci. Im bardziej chciałam się ich pozbyć, im bardziej próbowałam sobie racjonalnie wytłumaczyć, że przecież wcale nie chcę sobie robić krzywdy, tym silniejsze były. Chwilami nie wiedziałam, czy to tylko moje myśli, które przyszły Bóg wie skąd, czy moje faktyczne pragnienia. Nie wiem też, co było gorsze, czy myśli o tym, że wyskakuję przez okno, czy że krzywdzę swoje dziecko. Czułam się okropnie, więc starałam się spotykać ze znajomymi i robić wiele przyjemnych rzeczy, żeby sobie pomóc (kocham czytać, miesięcznie potrafię przerobić piętnaście książek, a w tym najgorszym okresie w ogóle nie mogłam się skupić na lekturze). Wierz mi, że to, co przeżyłam przez te kilka tygodni, to najgorsze doświadczenie całego mojego życia. Nie chcę, by kiedykolwiek wróciło. Rodzice bardzo mi pomogli, mój partner też. Minęło parę tygodni, jestem już w domu i czuję się naprawdę dobrze. Całe szczęście. Korzystam z okazji, że napisałeś ten tekst. Kiedy parę tygodni temu na FB wrzuciłeś informację, że szukasz miejsc pomagających osobom z myślami samobójczymi, byłam jak sparaliżowana ze strachu. Patrzyłam na Twój post i oblewał mnie pot, bo nie wiedziałam, co mi się dzieje. Teraz apeluję: ludzie, szukajcie pomocy. Jeśli czujecie się źle, walcie drzwiami i oknami tam, gdzie mogą wam pomóc. Człowiek zamknięty w swojej głowie, sam na sam ze swoimi myślami, sam może sobie nie poradzić. Nie wstydźcie się, mówcie głośno o tym, co czujecie. Oddycham z ulgą, że potrafiłam poprosić o pomoc i że ją otrzymałam, dzięki której wiem, co za franca mnie dopadła i wiem, jak z nią walczyć. Ośmielam się więc opublikować ten komentarz, nie skrywając się za anonimowym komentarzem. Może komuś to pomoże." Tu znajdziesz pomoc: Zadzwoń: 116 123 – Telefon zaufania dla osób dorosłych w kryzysie emocjonalnym 22 425 98 48 – Telefoniczna pierwsza pomoc psychologiczna 116 111 – Telefon zaufania dla dzieci i młodzieży 801 120 002 – Ogólnopolski telefon dla ofiar przemocy w rodzinie „Niebieska Linia” 800 112 800 – „Telefon Nadziei” dla kobiet w ciąży i matek w trudnej sytuacji życiowej Przeczytaj teraz teks proszę cię o to zrób to: http://mojadziewczynaczytablog... A teraz przeczytaj to: A teraz wejdź w film i go obejrzyj: Film Matt Olech: Jeżeli jesteś blogerem, vlogerm czy kim kolwiek i też chcesz pomóc osobą, które chce popełnić samobójstwo przeczytaj: Zróbmy rewolucję, zhackujmy Google! Cytując Zeusa „nie ma co wychodzić z kina dopóki trwa seans”. Dopóki żyjesz, wynik meczu nie jest ustalony i wszystko może się zmienić, dlatego umyślne, bezpowrotne zakańczanie go przed czasem, to najgłupsze co można zrobić. Każdy nowy dzień to nowe możliwości i nowa szansa na znalezienie rozwiązania, a z autopsji wiem, że jak gówniana sytuacja by nie była, to zawsze jakieś się znajdzie. Tylko trzeba być w stanie je dojrzeć, co czasem nie jest możliwe bez pomocy psychologa. Dlatego chcę, żebyśmy wszystkim zagubionym w labiryntach problemów podali nić Ariadny. A najłatwiej możemy to zrobić hackując Google. Użyjmy technologii przeciwko niej samej. Zaspamujmy wyszukiwarki na hasło „jak popełnić samobójstwo” tekstami, w których ludzie znajdą iskrę nadziei. Jeśli osoba myśląca o odebraniu sobie życia na pierwszych 10 stronach wyników wyszukiwań znajdzie linki z numerami telefonów do pogotowia psychologicznego, pod którymi może uzyskać pomoc, to jest bardzo duża szansa, że z niej skorzysta. Jeśli te 100 pierwszych wyników będzie odsyłać do wpisów o tym, że życie ma sens i że z każdego bagna da się wyjść, to istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że ten człowiek naprawdę w to uwierzy. Im więcej osób nie znajdzie w Googlach przepisu na śmierć, tym lepsza będzie otaczająca nas rzeczywistość! Jak to zrobić? Mam nadzieję, że nie muszę Cię już dłużej przekonywać, że brak rodzin opłakujących bezsensowne odejście matki, syna, czy żony, to dobry pomysł. Żeby wywalić poradniki o wiązaniu pętli poza wyniki wyszukiwania i wepchnąć zamiast nich teksty niosące pomoc, wystarczą 4 proste kroki. Zatytułuj wpis „Jak skutecznie i bezboleśnie popełnić samobójstwo?” lub „Jak skutecznie i bezboleśnie się zabić?” lub jakąś z kombinacji tych tytułów. Użyj we wpisie wielokrotnie takich fraz jak „samobójstwo”, „zabić się”, „odebrać sobie życie” i ich kombinacji lub pochodnych. Umieść we wpisie pozytywne treści, niosące nadzieję i dające wiarę, że nie ma problemu, z którym nie można sobie poradzić, a samobójstwo nie jest rozwiązaniem. Zachęć czytelnika, żeby zamiast planowania śmierci zadzwonił pod jeden z tych numerów, gdzie otrzyma fachową pomoc i dalsze 123 – Telefon zaufania dla osób dorosłych w kryzysie emocjonalnym22 425 98 48 – Telefoniczna pierwsza pomoc psychologiczna116 111 – Telefon zaufania dla dzieci i młodzieży801 120 002 – Ogólnopolski telefon dla ofiar przemocy w rodzinie „Niebieska Linia”800 112 800 – „Telefon Nadziei” dla kobiet w ciąży i matek w trudnej sytuacji życiowej Tyle wystarczy. Link do akcji: Katoliku. Wolałbyś umrzeć długo i boleśnie, oraz wejść do Nieba, czy umrzeć szybko, oraz bezboleśnie, wiedząc że trafisz do Piekła? 2015-09-28 10:44:23; Chcem umrzeć jak zrobić to szybko i bezboleśnie? 2014-03-15 20:46:50; Jak szybko i bezboleśnie się zabić / umrzeć? 2014-01-12 11:08:30; Jak umrzeć szybko i bezboleśnie Chciałoby się powiedzieć – oto rewolucja w odchudzaniu! Ale tak naprawdę ten program to powrót do korzeni i kwintesencji diet odchudzających; zakłada po prostu, by jeść mniej. A konkretnie nie więcej niż 400 kcal naraz. I chociaż najmodniejsze ostatnio diety (białkowa, rozdzielna, Montignaca) reklamują się hasłem: „Bez liczenia kalorii!”, my wracamy do cyferek. Coraz więcej badań wskazuje bowiem na to, że nie tyjemy dlatego, że objadamy się słodyczami czy spożywamy za dużo tłuszczu. Po prostu aż 85 proc. osób nie wie, jakie jest nasze dzienne zapotrzebowanie na energię i nie zna kalorycznej wartości potraw. Poza tym obserwacje wskazują na to, że nasz organizm jest w stanie naraz wykorzystać właśnie około 400 kcal. Każdą nadwyżkę odkłada w postaci tkanki tłuszczowej. To, że wracamy do liczenia kalorii, nie znaczy jednak, że będziesz wszędzie musiała chodzić z wagą i kalkulatorem! Nauczymy cię rozpoznawać wielkość porcji „na oko”, a to pomoże ci obliczyć wartość kaloryczną dań – zarówno w domu, jak i w pracy czy w restauracji. Największą zaletą tej diety jest to, że możesz jeść dosłownie wszystko – nawet pizzę i hamburgery, byle nie przekroczyć 400 kcal w jednym posiłku. Nasz program przetestowało już 16 osób. Pierwsze efekty były naprawdę błyskawiczne. Ochotnicy schudli średnio 5 kg w zaledwie 2 tygodnie! Ocenę jednej z uczestniczek testów znajdziesz na s. 57. Oto dodatkowe rady, które ułatwią ci zachowanie zasady 400 kcal i pomogą ile kalorii potrzebujesz Dieta 400 kalorii jest odpowiednia dla osób, które chcą schudnąć, a potem utrzymać prawidłową masę ciała. Adresujemy ją głównie do kobiet, ale mogą ją stosować również mężczyźni: w aby szybko stracić na wadze, jedz 3 posiłki po 400 kcal dziennie (razem 1200 kcal). Nie podjadaj między nimi. Przez 2 tygodnie możesz schudnąć ok. 5 kg i zmniejszyć obwód talii o 8 cm. Możesz stosować dietę dłużej, ale pamiętaj, że z czasem będziesz chudnąć wolniej; w później, żeby utrzymać prawidłową wagę, jedz 4 posiłki dziennie. 1600 kcal to ilość energii, jaką powinna dostarczać organizmowi kobieta prowadząca średnio aktywny tryb życia; w mężczyźni i kobiety bardzo aktywni fizycznie (np. codziennie ćwiczący ponad godzinę) powinni dodatkowo jeść po jednym posiłku dziennie (czyli odpowiednio 1600 i 2000 kcal).Planując posiłki, zachowaj rozsądek Oczywiście możesz potraktować wielki kawał ciasta czekoladowego jako jeden posiłek. Ale nie zaspokoi on głodu na długo! No i nie dostarczy wszystkich niezbędnych składników odżywczych. Staraj się więc tak układać posiłki, by były one urozmaicone. Pomoże ci w tym prosta sztuczka. Podziel talerz na 6 części (jakbyś kroiła tort – patrz rysunek na s. 56). Jedną część wypełnij produktami bogatymi w białko (mięsem, wędliną, rybą lub nabiałem). Dwie kolejne powinny zajmować przetwory zbożowe (ryż, pieczywo, kasza, makaron), a pozostałe trzy – warzywa i owoce. Zajrzyj też do działu „Gotuj z nami” na s. 58- -61. Przedstawiamy ci tam propozycje dobrze skomponowanych dań na śniadanie, obiad i kolację oraz przekąsek – każde o wartości ok. 400 kcal. Unikaj ukrytego cukru i tłuszczu Jak już wspomnieliśmy, jedynym ograniczeniem naszej diety jest wartość energetyczna: 400 kcal na posiłek. Co oznacza, że możesz zjeść dużą porcję mięsa i sałaty, które zaspokoją głód na długo, lub średnią porcję frytek, po których szybko nabierzesz ochoty na coś jeszcze. Kluczem do sukcesu (czyli schudnięcia bez głodzenia się i poczucia, że wciąż czegoś sobie odmawiasz) jest ograniczenie ilości bardzo tłustych i słodkich produktów. W domu to łatwe – po prostu wybieraj do przygotowania posiłków produkty mniej kaloryczne (np. majonez light zamiast zwykłego, mleko o zawartości 2 proc., a nie 3,2 proc. tłuszczu itp.). Na mieście może to być nieco trudniejsze, ale są pewne cechy wskazujące na to, że produkt, po który sięgasz, jest bombą kaloryczną. Oto one: * dno talerza pokryte jest warstwą tłuszczu, a na zupie lub sosie tworzą się tłuste oczka; * potrawy błyszczą się albo mają białawy nalot (po ostygnięciu); * torebki, w które zapakowane jest jedzenie, mają tłuste lub brunatne plamy; * tłuszcz i cukier (a także glukoza/dekstroza lub fruktoza) znajdują się blisko początku listy składników. Uważaj – mogą się one kryć także w pozornie „niewinnych” produktach, jak keczup czy sosy do sałatek; * na soku lub napoju nie ma napisu „bez dodatku cukru”.Pamiętaj o czytaniu etykietek Stosowanie diety polegającej na liczeniu kalorii wcale nie oznacza, że musisz mieć w domu wielkie tablice kaloryczne. Wystarczy czytać informacje na opakowaniach. Na większości produktów podana jest ich wartość energetyczna. Zapamiętaj kaloryczność podstawowych produktów, a na pewno unikniesz pułapek: * łyżeczka masła lub oleju – ok. 40 kcal * łyżeczka cukru – ok. 20 kcal * bułka lub 2 kromki chleba – ok. 150 kcal * szklanka mleka 2 proc. – 125 kcal * średni gotowany ziemniak – 60 kcal * ćwierć talerza ryżu – 90 kcal * ćwierć talerza makaronu – 138 kcal * mały kotlet schabowy – 589 kcal * ryba panierowana – 168 kcal * talerz zupy pomidorowej – 136 kcal * szklanka gotowanych warzyw – ok. 40 kcal * plasterek szynki – 78 kcal * plasterek sera żółtego – 60 kcal * jajko gotowane – 50 kcal * kostka czekolady mlecznej – 22 kcal.Umieść blok wosku w mniejszym garnku i podgrzewaj go na średnim ogniu. Wosk powinien stopić się stopniowo i równomiernie, a ty powinieneś zachować ostrożność, aby nie spalić go. Metoda druga: rozpuszczanie wosku w kąpieli wodnej. Ta metoda jest wygodna i bezpieczna, szczególnie jeśli nie masz dostępu do kuchenki z podwójnymNa blogach i forach internetowych można przeczytać porady jak popełnić samobójstwo. Młodzi ludzie dzielą się pomysłami jak zrobić to "najszybciej i bezboleśnie", zachęcają do popełnienia samobójstwa, a czasami próbują odwieść zrozpaczoną osobę od tego pomysłu. Na przykład na forum 17- letni Przemek z Brodnicy pisze:- Mam dość. Mam śmieszne problemy na które i tak jestem za młody. Nie wyrabiam, idę na dno. Chcę już to skończyć. Muszę!17- letni Daniel odpisuje:- Jeśli jesteś za młody na swoje problemy to szukaj pomocy u letnia Monika pisze do Przemka: - Wiesz co? Całkowicie cię rozumiem. Też mam ochotę się zabić, ale nie mogę przecież zostawić bliskich... Znam kilka dobrych sposobów bezbolesnych (?) ale nie mogę ci ich powiedzieć ze względu na bezpieczeństwo." Aby opowiedzieć o tych sposobach podaje swój numer komunikatora takie jak ten, 17- letniego Przemka, są często wołaniem o pomoc. Próbą zwrócenia na siebie uwagi, szukaniem zrozumienia i wsparcia. Według statystyk policji samobójstwa częściej popełniają mężczyźni. W 2008 roku na 3964 samobójstw 3333 to samobójstwa mężczyzn a 631 jak popełnić samobójstwo można znaleźć wpisując hasło w wyszukiwarkę. Wszystkie są wstrząsające. Na blogu RadXcell możemy przeczytać informacje zatytułowane: "Jak popełnić samobójstwo - kompletny przewodnik". Autor opisuje 5 kroków, które należy wykonać. Pierwszy i najważniejszy to zaplanowanie samobójstwa. Kolejny to: "znaj swój cel" czyli jak pisze autor "jeżeli planujesz samobójstwo, to lepiej żebyś wiedział, dokąd się wybierasz." Kolejny to "timing - czyli właściwy moment to połowa sukcesu. Pomyśl jak głupio byłoby, gdyby okazało się, że powiesiłeś/powiesiłaś się ze zwycięskim kuponem Totka w kieszeni."Kolejny to wybór metody a ostatni to "weryfikacja zrozumienia" czyli napisanie listu pożegnalnego. "Najlepsze listy pożegnalne powstawały zawsze przy udziale kilku osób. Zwróć się do 2-3 osób spośród rodziny i najlepszych przyjaciół, daj im swój list na spokojnie do przeczytania i poproś o opinię".Nadużycia w internecie można zgłaszać na stronie Problem stron z "instrukcjami" jak popełnić samobójstwo ciągle jednak powraca. Tworzone są nowe blogi i nowe tematy na forach. Na stronie Wirtualnej Polski możemy przeczytać :- Choć takie strony bulwersują, to w praktyce niewiele można z nimi zrobić, ponieważ polskie prawo nie zabrania zamieszczania w sieci takich treści - mówi Marek Dudek - kierownik zespołu
