Wywiad z Hideo Nakata reżyserem fimu "The Ring - Krąg 2" przeprowadzony przez Donato Totaro Jak rozpoczęła się Pańska przygoda z filmem? Czy zawsze był Pan wielbicielem fimów grozy? Hideo Nakata: Wszystko zaczęło się na uniwersytecie, kiedy przeniosłem się z prowincji do Tokyo. W czasie studiów oglądałem jakieś 300 filmów rocznie. Po zdaniu egzaminów zacząłem pracować w studiu filmowym Nikkatsu - pracowałem tam przez siedem lat jako asystent reżysera. Nie specjalizowałem się jeszcze wtedy w żadnym gatunku filmowym, nie marzyłem też o kręceniu filmów grozy. Pamiętam, że będąc w liceum obejrzałem "Egzorcystę" i jeszcze kilka dreszczowców, które zrobiły na mnie spore wrażenie. Nie mogę jednak powiedzieć że moja przygoda z kinem grozy jest rezultatem świadomego wyboru. Pańskim debiutem fabularnym był film "Ghost Actress". Czy mógłby Pan w kilku słowach o nim opowiedzieć? Czy był to film podobny w stylistyce i nastroju do produkcji z serii "The Ring - Krąg"? Hideo Nakata: Tak, niektórzy uważają że "Ghost Actress" pod wieloma względami przypomina moje późniejsze filmy. Ale na przykład pan Takahashi, który był współautorem scenariusza mojego debiutu, wcale nie uważa "Ghost Actress" za film grozy. Mamy oczywiście główną bohaterkę Shujinko - widmową aktorkę - która pokazuje w filmie swoją twarz, ale zbudowany w ten sposób nastrój grozy nie jest wystarczający. W "The Ring - Krąg" natomiast mamy dziewczynkę, której spod włosów widać tylko jedno oko i to wystarcza żeby uczynić z niej naprawdę przerażającą, diaboliczną postać. Nie chodzi o to, aby je ze sobą porównywać. To, co widzimy w "The Ring - Krąg", nazwałbym zemstą bohaterki - która jest zresztą ponownie prześladowana w "The Ring - Krąg 2". Jak szybko powstała druga część "The Ring - Krąg"? Hideo Nakata: Przygotowania do produkcji łącznie z pisaniem scenariusza trwały 3-4 miesiące, postprodukcja około 4 miesięcy, zaś same zdjęcia zajęły nam jakieś 5 tygodni. Jak doszło do tego, że zaangażował się Pan w ten projekt? Hideo Nakata: No cóż, po sukcesie filmu "Ghost Actress" zaczęli się do mnie zgłaszać różni producenci. Okazało się również, że autorowi "The Ring" Suzuki Koji podobały się moje poprzednie filmy i poprosił mnie o sfilmowanie swojej powieści. Powieść "The Ring" odniosła olbrzymi sukces. Czy była już bestsellerem zanim powstał film, czy dopiero jej ekranizacja przyczyniła się do popularności książki? Hideo Nakata: Było i tak, i tak. Po premierze filmu sprzedaż "The Ring" naturalnie wzrosła. Są jednak jeszcze dwie inne powieści z tej serii zatytułowane "Loop" ("Pętla") oraz "Spiral" ("Spirala"). "The Ring" był zdecydowanie najpopularniejszą częścią trylogii - sprzedał się w ilości 500 tysięcy egzemplarzy. Po premierze filmu wydawnictwo Radokawa Shozen zorganizowało wielką kampanię reklamową, dzięki której sprzedaż samego tylko "The Ring" wzrosła w sumie do 1,5 miliona egzemplarzy. Tak więc książka i film wypromowały siebie nawzajem. Czy film jest wierny powieści, czy też różni się od niej w znacznym stopniu, na przykład jeśli chodzi o styl, filozofię? Hideo Nakata: Wprowadziliśmy kilka zmian. W oryginale "The Ring" jest jednocześnie horrorem i powieścią z tajemnicą. Jednym z kluczy do tej tajemnicy jest w książce maszyna o nazwie psychometr, która po podłączeniu do niej człowieka odczytuje jego wspomnienia. Głównym bohaterem powieści jest mężczyzna; w filmie zaś główną postacią jest kobieta. Pogłoska o filmie wideo, który w ciągu tygodnia zabija każdego kto go obejrzy istniała już wcześniej, była czymś w rodzaju miejskiej legendy szerzącej się w pewnych kręgach młodzieży, głównie wśród licealistów. Myślę, że kręcąc film na podstawie już istniejącej historii i zmieniając jedynie kilka szczegółów trafiliśmy w dziesiątkę. Tak się składa, że zarówno w filmie, jak i w rzeczywistości pogłoski o zabójczym wideo narodziły się w tym samym miejscu - w małych barach, do których ludzie przychodzą się napić i coś zjeść. Większość japońskich nastolatków ma telefony komórkowe. W dniu premiery "The Ring - Krąg" odwiedziłem pięć czy sześć kin i w każdym z nich po zakończeniu pokazu widziałem dzieciaki dzwoniące do siebie nawzajem z komórek i mówiące: "To naprawdę przerażający film, musisz go koniecznie zobaczyć!" Ta spontaniczna kampania reklamowa wśród nastolatków bardzo mi się podobała. Czy w którymkolwiek momencie producenci protestowali przeciwko Pańskiemu subtelnemu stylowi realizacji - bądź co bądź - dreszczowca? Hideo Nakata: Nie było żadnych protestów, ale odczułem ich poważne wątpliwości. Producenci pytali dlaczego w filmie nie pokazujemy scen gwałtownej śmierci, ani w ogóle żadnych scen śmierci, skoro w książce proces umierania jest szczegółowo opisany. Mieli również wątpliwości co do pomysłu, aby bohaterowie umierali równo w tydzień po obejrzeniu zabójczego filmu. Ostatecznie jednak udało mi się przeforsować moją wersję, bez ostentacyjnego pokazywania scen śmierci, a producenci ją poparli. Czy "The Ring - Krąg" jest dla Pana powrotem do tradycji dawnych japońskich opowieści grozy? Kiedy go po raz pierwszy oglądałem, przyszły mi do głowy takie filmy jak" Kwaidan" i "Ugetsu". Przyroda została w nich przedstawiona w podobny sposób jak w "The Ring - Krąg". Czy to świadome nawiązanie? Hideo Nakata: Tak, między tymi filmami a "The Ring - Krąg" jest pewne podobieństwo. Ale "The Ring - Krąg" nawiązuje nie tylko do "Kwaidan" i "Ugetsu", lecz również do tradycji teatru Kabuki i klasycznego już japońskiego kina grozy "The Ghost of Yotsuya". Oprócz tego czerpałem także z dawnych japońskich legend i japońskiej tradycji. Zależało mi przede wszystkim na tym, żeby pokazać w tym filmie przerażające oblicze przyrody. Kręciliśmy między innymi w Oshima, gdzie coś niedobrego wprost wisiało w powietrzu. Samo washitsu [tradycyjne japońskie wnętrze] wzbudza niepokój z powodu panujących w nim ciemności. Tak więc groza jest jednym z nieodłącznych elementów japońskiej tradycji zjawisk nadprzyrodzonych oraz elementem japońskiej przyrody, a nie tylko elementem filmu grozy jako gatunku filmowego. Wspomniał Pan o klasycznym japońskim kinie grozy. Miał Pan na myśli film czy powieść? Hideo Nakata: Miałem na myśli opartą na faktach historię pewnego cmentarza. "Yotsuya Kaidan" to klasyczna japońska opowieść licząca sobie z górą 40 lat. W Japonii lato jest porą filmów grozy - panujące wówczas upały i duchota skłaniają ludzi do szukania dreszczyku w kinie lub w przerażających opowieściach. "Yotsuya Kaidan" gości w japońskich kinach od przeszło 40 lat - najlepszą moim zdaniem filmową wersją tej opowieści jest "Tokaido Yotsuya Kaidan" (1959) w reżyserii Nakagawy Nobuo. To prawdziwa perełka. Istnieje pięć czy sześć wersji tej historii, ale ta jest według mnie najlepsza. Motywem przewodnim jest Yotsuya Kaidan - istniejący naprawdę obszar w centrum Tokyo gdzie miały miejsce pewne niewyjaśnione zdarzenia. Sama historia wywodzi się z okresu, gdy Tokyo nazywało się jeszcze Edo, a jej bohaterem jest ubogi japoński wieśniak, który pragnie zostać samurajem. Wieśniak podejrzewa, że żona zdradza go z niewidomym masażystą, zabija więc oboje. Żonie podaje truciznę, po której jej twarz ulega zniekształceniu zupełnie jakby wylano na nią kwas. Zamordowani kochankowie powracają jednak do życia aby dręczyć swego zabójcę. Bardzo podobała mi się scena, w której jasnowidzowi ukazują się Shizuko i Sadako. Ta retrospekcja po części przypomina dokument, ale pojawiają się w niej również elementy surrealistyczne. W jaki sposób uzyskał Pan taki efekt? Hideo Nakata: Scenę tę nakręciliśmy na 35-milimetrowej taśmie, chociaż braliśmy także pod uwagę taśmę 8-milimetrową lub domową kamerę wideo. 35-milimetrowa taśma została następnie poddana obróbce w laboratorium, gdzie komputerowo dodano efekt ziarna. Fachowiec z laboratorium nie chciał mi zdradzić swojego sekretu, tak więc do tej pory nie wiem jak to zostało zrobione! Wiem jedynie, że na pewnym etapie obróbki 35-milimetrowa taśma została zmieniona w format wideo. Grube ziarno widać też na niosącym śmierć filmie wideo. Czy te zdjęcia były kręcone w podobny sposób? Hideo Nakata: W tym przypadku zastosowaliśmy tę samą technikę. To ciekawe, że użył pan terminu "surrealizm" ponieważ kręcąc scenę do "przeklętego" filmu staraliśmy się nie dawać widzowi żadnych punktów odniesienia; chodziło o to, aby nie wiedział, gdzie toczy się akcja, co to za miejsce, skąd dochodzi światło i skąd się biorą cienie. Zależało nam na tym, aby widz nie wiedział z czyjego punktu widzenia kręcona była scena, ani gdzie znajduje się źródło światła. Chcieliśmy w tym fragmencie uzyskać atmosferę sennego koszmaru, kiedy nie wiadomo co jest czym. Ogromne wrażenie zrobiły na mnie zdjęcia, na których twarze rozpływają się stając się nieczytelne. Czy było to rozwiązanie sugerowane przez powieść, czy też sam Pan na nie wpadł? Pytam o to dlatego, że w XIX wieku, kiedy wynaleziono pierwsze aparaty fotograficzne, powstały grupy ludzi nazywających siebie spirytualistami. Ludzie ci wierzyli, że na fotografiach mogą się w formie cieni pojawiać twarze zmarłych osób. Czy wiedział Pan o tym wcześniej i świadomie wykorzystał to w swoim filmie? Hideo Nakata: Pan Takahashi, który wspólnie ze mną pisał scenariusz, naciskał aby w filmie pojawiły się tajemnicze fotografie. Wpadł na ten pomysł dzięki historii pewnego medium, niejakiej Mifune Chizuko. Kobieta ta miała zdolności paranormalne polegające na materializowaniu słów na papierze - jest to częsta umiejętność wśród osób o nadprzyrodzonych zdolnościach. Z fotografiami związana jest jeszcze jedna historia. Z uniwersytetu w Tokyo wyrzucono kiedyś pewnego profesora, który prowadził badania w dziedzinie zjawisk paranormalnych. Obiektem jego badań był nie kto inny jak Mifune Chizuko. Oczywiście zajmujący się takimi sprawami profesor uniwersytetu nie mógł być traktowany poważnie. W Japonii są jednak ludzie, którzy na własne oczy widzieli zjawisko shinrei shashin, czyli fotografie duchów albo zjaw. Wiele osób o tym opowiada. To dość popularny fenomen, chociaż według mnie nie do końca prawdziwy: część tych historii została w oczywisty sposób zmyślona. Prowadzono jednak badania naukowe w tej dziedzinie i stąd właśnie w filmie wzięły się zniekształcone fotografie - scenarzysta poszperał w pracach naukowych na ten temat. Kiedy profesor uniwersytetu w Tokyo prowadził swoje badania? Hideo Nakata: Chyba na początku XX wieku. Muzyka odgrywa w "The Ring - Krąg" i ""The Ring - Krąg 2" bardzo ważną rolę, zwłaszcza w scenie w której oglądamy fragment "przeklętego" filmu wideo. Słychać wówczas coś w rodzaju zakłóceń technicznych, ale ten dźwięk ma w sobie coś nadnaturalnego. W jakim stopniu miał Pan wpływ na muzykę? Hideo Nakata: Muzykę do "The Ring - Krąg" i "The Ring - Krąg 2" skomponował ten sam człowiek, który napisał ścieżkę dźwiękową do filmu "Ghost In The Shell" - Kenji Kawai. Pracował ze mną przy całej serii. Przez cały czas ściśle współpracowałem też z fachowcem odpowiedzialnym za efekty dźwiękowe - to bardzo utalentowany człowiek. Same tylko efekty dźwiękowe nagrywaliśmy na 50 ścieżkach, a do zmiksowania dzwonka telefonu wykorzystaliśmy aż cztery różne dzwonki ponieważ nie chcieliśmy, żeby przypominał dźwięk hollywoodzkiego dzwonka telefonicznego! Codziennie szczegółowo wszystko omawialiśmy, dyskutowaliśmy o jakości dźwięku i sposobie realizacji efektów dźwiękowych. Odgłosy tła zajęły Kenji Kawai'emu 50 ścieżek, tyle samo co efekty dźwiękowe. Było to ogromne przedsięwzięcie, a ponieważ zależało nam na jak najwyższej jakości dźwięku Kawai osobiście wszystkiego nadzorował. W rezultacie widzowi trudno jest odróżnić muzykę od efektów dźwiękowych, ponieważ zostały tak doskonale wkomponowane w ścieżkę dźwiękową. Film odniósł olbrzymi sukces. Jednym z powodów tej popularności jest towarzaszyca mu atmosfera tajemnicy. Mamy tu do czynienia z mitem, z czymś co nie jest do końca nazwane, z niedopowiedzeniem - i to się właśnie widzom podoba. W kulturze zachodniej studnia, woda, świat podziemny mają metaforyczne znaczenia. Czy nie mylę się sądząc że studnia jest w "The Ring - Krąg"" symbolem tego, co podświadome? Zauważyłem, że w "The Ring - Krąg 2" studnia jest o wiele głębsza - czy to znaczy, że groza sięga w tym filmie głębiej w podświadomość widza? "The Ring - Krąg 2" jest coraz bardziej popularny, coraz bardziej wrasta w naszą podświadomość - i dlatego studnia jest głębsza? Hideo Nakata: Ze studnią związana jest pewna historia. W tradycyjnej opowieści zatytułowanej "Bancho Sarayasaiki" studnia jest nawiedzana przez złe duchy. Kiedy jako dziecko mieszkałem na wsi zobaczyłem kiedyś studnię głęboką na jakieś 5 metrów. Może nie jest to zbyt głęboko, ale w moich oczach dziecka ta studnia była piekielną czeluścią bez dna. Wydawało mi się, że gdybym do niej wpał, nigdy już bym się z niej nie wydostał. W "Ring - Krąg 2" istnieje związek pomiędzy studnią a ekranem telewizora - ten ostatni jest czymś w rodzaju bramy piekielnej. Musi zatem również istnieć związek pomiędzy ekranem telewizora i podświadomością a studnią i złymi duchami. To ciekawe, że możemy interpretować studnię jako rodzaj łącznika ze światem podziemnym. Bardzo azjatycką cechą tego filmu, niespotykaną w zachodnich dreszczowcach, jest dla mnie idea transcendencji, przenikania się świata żywych i umarłych. Ludzie umierają po to, aby powrócić na Ziemię w takiej czy innej postaci. W filmie nie ma jednak mowy o duszy, mówi się raczej o pewnego rodzaju cielesnej energii - jest to z kolei nawiązanie do tradycyjnej medycyny Wschodu. Czy to właśnie odróżnia Pańskie filmy od zachodnich produkcji? Hideo Nakata: Cóż, nie specjalizuję się w japońskiej tradycji teatralnej, w teatrze Kabuki czy No, lecz zwłaszcza w tym ostatnim głównym bohaterem bywa najczęściej zmarły, który powraca do świata żywych aby opowiedzieć swoją historię. Mówi o swych dawnych przyjaciołach, kochankach, o ziemskich przyjemnościach; z tej perspektywy nie różni się tak bardzo od tych, którzy wciąż żyją. Tradycje japońskie z pewnością wywarły na mnie olbrzymi wpływ, jednak czerpałem również z takich źródeł jak "The Haunting" Roberta Wise'a czy noweli "Turn of The Screw" Henry'ego Jamesa, która została przeniesiona na ekran przez brytyjskiego reżysera Jacka Claytona. Mogę więc śmiało powiedzieć, że wzorowałem się również na twórcach spoza Japonii. Mój scenarzysta bardzo mnie namawiał do obejrzenia tych filmów. Jeśli chodzi o "The Ring - Krąg", jest to realistyczna opowieść o duchach w której chodzi o coś więcej niż tylko o pokazanie świata w czarno-białych barwach czy o życie i śmierć. Ważne jest to, co znajduje się pomiędzy nimi. Sięgałem przy tym zarówno do tradycji kina japońskiego, jak i do filmów zachodnich reżyserów. Czy jeszcze jacyś reżeserzy filmowi wywarli na Pana wpływ - może reżyserzy horrorów? Hideo Nakata: Duży wpływ wywarła na mnie seria horrorów o Amityville. Czy zna Pan reżysera prequela "The Ring 0: The Birthday"? Hideo Nakata: Tak, to człowiek o dużym wyczuciu gatunku jakim jest horror, Tsuruta Norio. Mój scenarzysta, pan Takahashi, bardzo ceni jego filmy. Bardzo dziękuję za rozmowę i życzę powodzenia przy kolejnych projektach.

Czym jest small talk? To taka krótka rozmowa o niczym. Kilka minut w trakcie których mamy okazję zabłysnąć elokwencją i łatwością nawiązywania kontaktów. Co zrobić, żeby wyjść z tego obronną ręką? Wystarczy wykorzystać któryś z poniższych gotowców 🙂 Przede wszystkim należy pamiętać, że small talk to przyjemna rozmowa. Unikamy kontrowersyjnych tematów (religia, polityka, orientacje seksualne), skupiamy się na tym co neutralne. Słuchamy rozmówcy, zadajemy mu pytania, staramy się, żeby czuł się w naszym towarzystwie komfortowo. Patrzymy w oczy. Staramy się zapamiętywać, bo za jakiś czas na początek jak znalazł będzie pytanie w stylu: „jak ci poszedł ten egzamin, o którym ostatnio rozmawiałyśmy?”. Słuchamy rozmówcy, zadajemy mu pytania, staramy się, żeby czuł się w naszym towarzystwie komfortowo. OK, jakie więc tematy warto poruszać, żeby zabłysnąć? 1. OLGA TOKARCZUK To obecnie temat numer jeden i każdy kulturalny człowiek powinien wiedzieć, że Pani Olga jest pisarką (a nie śpiewającą aktorką czy rzeźbarką), zdobyła Nobla za 2018 rok w dziedzinie literatury. Urodziła się w Sulechowie, z wykształcenia jest psychologiem. Świat dowiedział się o niej za sprawą opowieści „Bieguni”, za którą otrzymała też International Booker Prize 2018. Tutaj możesz wysłuchać eseju „Czuły narrator”, który noblistka wygłosiła w Sztokholmie, jeśli masz ochotę poczytać o nim więcej, zajrzyj tu. Z serii „Tokarczuk dla opornych” 😉 Tutaj możesz przeczytać dosłownie po jednym zdaniu o jej książkach i zdecydować, którą masz ochotę przeczytać. Jeśli jeszcze nie czytałaś niczego co wyszło spod pióra Olgi Tokarczuk, przyznaj się do tego, ale zapytaj rozmówcę co on poleca, od czego możesz zacząć. Nie wstydź się, że czegoś nie wiesz czy nie znasz, ale koniecznie zainteresuj się tematem i wyraź chęć zgłębienia go. Jeśli chiałabyś zacząć od filmu, to obejrzyj „Pokot” Agnieszki Holland zrealizowany na podstawie „Prowadź swój pług przez kości umarłych”, tutaj znajdziesz trailer . Kilka dni temu Olga Tokarczuk przekazała pierwszą (z trzech) replikę medalu noblowskiego na rzecz WOŚP. 2. PODRÓŻE To small tallkowy klasyk. Zawsze warto wspomnieć o tym gdzie byłaś, co widziałaś i oczywiście zapytać jakie podróże lubi rozmówca. Czy preferuje piesze wędrówki i spanie w namiocie, wyjazdy zorganizowane, a może przygody survivalowe? Zastanów się dokąd w przyszłości chciałabyś pojechać, zawsze miej w zanadrzu kilka ciekawych miejsc na świecie, o których można opowiedzieć albo nowinek z portalu airbnb typu domki na drzewie, górskie chaty, wille z widokiem na ocean. Tutaj i tutaj znajdziesz garść moich ulubieńców z Airbnb. Najbardziej kolorowe miejsca na świecie? Cinque Terre we Włoszech , San Miguel de Allende w Meksyku, Montania De Siete Colores, czyli tęczowe góry w Peru. Kapsztad wiele osób uważa za najpiękniejsze miejsce na ziemi. Masai Mara w Kenii to najlepsze miejsce na safari (safari w języku swahili oznacza długą podróż). Szczególnie polecane w lipcu i sierpniu. Tutaj przeczytasz więcej na ten temat. Islandia to szalenie modny kierunek, tutaj znajdziesz 10 interesujących faktów o tym kraju. Wiedziałaś, że praktycznie nie istnieje tam coś takiego jak przestępczość? Globstory to świetny podróżniczy blog i kanał na YouTube. 3. FILMY I SERIALE Ten temat chyba wszyscy znają i kochają. Nie musisz oglądać hurtowo pojawiających się nowości, szczególnie tych serialowych, ale warto zapoznać się ze zwiastunami (po angielsku trailerami) żeby wiedzieć co w trawie piszczy. Raz na jakiś czas zerknij na repertuar kin i postaraj się raz w miesiącu wybrać się na to, co najbardziej Cię zainteresuje. Koniecznie śledź kanał Pana Tomasza Raczka, na którym opowiada co sądzi o aktualnych produkcjach, szczególnie polecam recenzję „Jokera” Tutaj dowiesz się jakie seriale i filmy polecałam jakiś czas temu i wcale się to nie zdezaktualizowało 😉 Warto porozmawiać o „The Crown”, a szczególnie o tym czy nowa obsada jest lepsza od starej, serial bowiem zasłynął ostatnio właśnie w tym temacie. Aktualnie Elżbietę gra Olivia Colman (trailer) , wcześniej Claire Foy (trailer pierwszego sezonu). Jedni twierdzą, że takie zmiany pogrzebały świetny serial, inni, że wyszły mu na dobre. Wyrób sobie własne zdanie… „Zielona granica” to serial Netflix, w którym punktem wyjścia jest historia kryminalna dziejąca się w samym środku amazońskiej dżungli. Trzyma w napięciu od pierwszych scen, ale warto tę produkcję zobaczyć przede wszystkim dla wątków związanych z naturą, kontaktem człowieka z nią, dla refleksji nad porządkiem rzeczy i tym co naprawdę ważne, a co możemy już niedługo bezpowrotnie stracić. „Irlandczyk” to nowa produkcja z Robertem de Niro. Ciekawa z dwóch powodów: po pierwsze, film zanim pojawił się na Netflix, przez chwilę był wyświetlany w kinach (w niektórych możemy go obejrzeć nawet teraz), by móc walczyć o Oscara. I drugie: wykorzystano w nim kontrowersyjną metodę komputerowego odmładzania aktorów, więc starsi panowie grają siebie z młodych lat. Wyszło… dziwnie 😉 Film powstał na podstawie książki „Słyszałem, że malujesz domy”. „Virgin River” to temat do rozmowy z kobietą. Ciepły, romantyczny serial przy którym każda z nas odpocznie i rozmarzy się na chwilę. Opowiada o kobiecie, która po ciężkich przeżyciach ucieka na piękną, malowniczą amerykańską prowincję, na której wszyscy się znają, pomagają sobie wzajemnie i spędzają czas w barze u Jacka 😉 . Coś dla miłośniczek produkcji w typie „Przystanek Alaska” i „Holiday”. Tutaj obejrzysz zwiastun. 1. TORBA Proudly Designed | 2. TORBA Proudly Designed | 3. BALSAM Mokosh | 4. KREM Make Me Bio 5. PERFUMY Fridge | 6. KSIĄŻKA “Jak zerwać z plastikiem” 4. KSIĄŻKI Tutaj oczywiście rozmawiamy o Oldze Tokarczuk, ale nie zaszkodzi odrobinę rozwinąć temat książek. Staraj się czytać nie tylko powieści, ale również biografie czy literaturę faktu. Tam znajdziesz więcej tematów do ciekawych rozmów. Tutaj znajdziesz tytuły, które polecałam jakiś czas temu. Niedawno pamiętnik z Brukseli wydał Donald Tusk i nie, nie, nie jest to okazja do kłótni na tematy polityczne 😉 Książka „Szczerze” to naprawdę ciekawy pamiętnik człowieka, który przyjeżdża do nowego miasta po to, żeby objąć urząd Przewodniczącego Rady Europejskiej. Nie ma tu narzekania na przeciwników, oczerniania i wytykania im błędów, jest za to sporo ciekawostek z życia polityka dużego formatu. Napisany przystępnym językiem zaciekawi wszystkich fanów opowieści z polityką w tle. Jeśli trafisz na fana lub fankę „House of cards” czy „Designated survivor” to na pewno rozmowa o tej książce popłynie sama 😉 Książki Filipa Springera, polskiego fotoreportera i reportażysty to zbiór wiedzy o polskiej architekturze, przestrzeni publicznej, miastach i miasteczkach. W „Miasto archipelag” opisuje historie 31 miast w całej Polsce, które po 1999 roku straciły status stolic województw, które sam odwiedził i pokazuje z bardzo swojskiej, znajomej perspektywy. „Księga zachwytów” to z kolei opis miejsc (często dość niepozornych), które zachwyciły autora, jest wśród nich Pixel w Poznaniu, Planetarium w Chorzowie, Sky Tower we Wrocławiu i wiele innych. Tutaj strona internetowa autora. „Niebiańska przepowiednia” to książka która ostatnio zachwyciła mnie tak, że zaniemówiłam z wrażenia. Czyta się ją jak dobrą powieść przygodową, ale porusza ważne tematy, zmienia patrzenie na wiele spraw. W Peru znaleziono starożytny manuskrypt zawierający 9 prawd, które ludzkość musi zrozumieć aby wejść w erę nowej duchowej świadomości. Pierwsza mówi o tajemniczych zbiegach okoliczności, pojawiających się w życiu każdego człowieka, które odpowiednio zinterpretowane wskazują właściwą drogę. Co dalej? Koniecznie przeczytaj tę książkę! Zaglądaj co kilka dni tutaj po to, żeby wiedzieć co warto czytać, tutaj na przykład ranking 10 najlepszych książek 2019 roku. 5. O POGODZIE Z INNEJ STRONY Świat stoi w obliczu katastrofy ekologicznej. To już nie straszenie czy puste „gadanie”, ale fakt. Nie warto jednak panikować, a podzielić się z rozmówcą swoimi „patentami” na ochronę środowiska. Przede wszystkim segregowanie śmieci. Tę tabelę musisz znać nawet obudzona w środku nocy, możesz zaproponować wysłanie jej na malia jeśli ktoś jeszcze trochę się gubi z tym co do którego pojemnika. Greta Thunberg to szwedzka, 16 letnia aktywistka, o której warto wiedzieć, bo żyje nią ostatnio cały świat. Jest córką szwedzkiej śpiewaczki operowej i aktora, a także krewną zdobywcy nagrody Nobla w dziedzinie chemii i autora hipotezy globalnego ocieplenia, Svante Arrcheniusa. Świat dowiedział się o niej po strajku dla klimatu, który zorganizowała w 2018 roku. Kilka mocnych przemówień później stała się z jednej strony ikoną walki o środowisko, z drugiej przedmiotem ataków i kpin. Jedni ją podziwiają, inni twierdzą, że jest biednym, zmanipulowanym dzieckiem. Więcej o niej przeczytasz tutaj. Areta Szpura to założycielka marki ubraniowej Local Heroes, które nosili między innymi Rihanna i Justin Bieber. Kiedy zgłębiała tajniki produkcji odzieży, coraz bardziej przerażało ją to, jak przemysł modowy niszczy środowisko. Owocem tego przerażenia jest książka „Jak uratować świat” , z której możemy się dowiedzieć co zrobić, by ziemia nie zniknęła wkrótce pod warstwą brudu i smogu. Warto conieco wiedzieć o ideologii zero waste, czyli życia w taki sposób, by produkować jak najmniej śmieci. Jak to zrobić? Na przykład zastępując plastikowe opakowania ekologicznymi, kupując warzywa i owoce luzem, a nie pakowane w torebki foliowe, używając kosmetyków w wielorazowych opakowaniach. Jeśli chcesz zgłębić ten temat, koniecznie zajrzyj tutaj. 6. O DZIECIACH Jeśli wiesz, że Twój rozmówca ma dzieci, to możesz być pewna, że będzie szczęśliwy jeśli o nie zapytasz. Wyraź zainteresowanie ich wiekiem, tym w jakiej szkole się uczą i jakie mają zajęcia pozalekcyjne. Zapytaj czy jest zwolennikiem wielu różnych zajęć po szkole, czy raczej daje dzieciom luz i czas na zabawę (to dość popularny temat wśród rodziców). Możesz poprosić o pokazanie zdjęcia pociech tylko po to, by pochwalić ich słodkie buźki, bo co jak co, ale wszystkie dzieciaki są przesłodkie. Później wejdź na bezpieczniejszy grunt. Świetny portal dziecięco – rodzicielski, możesz śmiało polecać go rozmówcy Zapytaj czy byli już w Centrum Nauki Kopernik w Warszawie, to punkt obowiązkowy dla wszystkich rodzin z dziećmi, tutaj strona internetowa Powspominaj jak bardzo w dzieciństwie lubiłaś filmy Disneya, kobietom możesz polecać ten quiz, z którego dowiedzą się który książę z bajki do nich pasuje 😉 A tutaj jeszcze artykuł o gwiazdach, które zdobyły sławę będąc dziećmi 7. SPORT, AKTYWNOŚĆ FIZYCZNA Trafiłaś na towarzyszy ze sportowym zacięciem? Jeśli Ty też lubisz sport, to ok, poradzisz sobie. Gorzej jeśli Twoja aktywność fizyczna zaczyna się i kończy na codziennym podbieganiu to autobusu, a siatkówka bardziej kojarzy Ci się z okulistyką niż ze sportem zespołowym. Na początek przypomnij sobie czy przypadkiem nie grałaś w szkolnym klubie koszykówki albo czy nie chodziłaś na kółko taneczne. To dobry moment, żeby opowiedzieć kilka anegdot z „tamtych czasów”. Nic nie pamiętasz? To chwytaj moje koła ratunkowe: Pole dance, czyli taniec na rurze to popularny ostatnio sport z rodziny akrobatyki, który wywodzi się z indyjskiego tańca mallakhamb. Oczywiście najbardziej kojarzony jest z nocnymi klubami dla panów, ale na szczęście coraz częściej można trenować go w klubach fitnes. 17 października 2017 pole dance został oficjalnie potwierdzoną dyscypliną sportową. Joga. Wiadomo, wycisza, uspokaja, rozciąga ciało. Kojarzymy ją głównie ze stoickim spokojem (hatha joga, najpopularniejsza na zachodzie) , ale są szybsze, bardziej dynamiczne odmiany, na przykład vinyasa czy ashtanga. Warto wiedzieć czym są asany, a są niczym innym jak pozycjami ciała w jodze. Ciekawą odmianą jogi jest bikram, którą ćwiczy się w pomieszczeniu podgrzanym do wysokiej temperatury. Stworzył ją Bikram Choudhury – kontrowersyjna postać, o której więcej dowiecie się z tego dokumentu na Netflixie . A tutaj garść informacji na temat jogi. Trening HIIT (High Intensity Interval Training) czyli 15 minut zamiast półtorej godziny. Litry potu, zmęczenie i szybkie bicie serca. Podobno daje dużo lepsze rezultaty od klasycznego treningu kardio. Polega na wykonywaniu na przemian szybkich ćwiczeń (na przykład intensywny bieg ile tylko sił w nogach) i wolnych (marsz). Są to tak zwane interwały. „American Ninja Warrior” to amerykański, sportowy program rozrywkowy podczas którego uczestnicy pokonują ekstremalne tory przeszkód i własne słabości. Za oceanem już powstają hale sportowe, w których można uprawiać tego typu aktywności. Zdecydowanie jest na to szał! Kiedy Polska? 😉 8. BIEŻĄCE I PRZESZŁE WYDARZENIA KULTURALNE Rozmowę na tematy kulturalne możesz zacząć od prostego „byłam kiedyś w tym budynku na świetnej wystawie koreańskiego plakacisty” albo „lubisz Melę Koteluk? Będzie występować kilka ulic dalej za dwa tygodnie”. Jeśli nic takiego nie przychodzi Ci do głowy, miej zawsze asy w rękawie w postaci ciekawych muzeów, wystaw, galerii, spektakli. Zawsze znajdzie się coś, co chciałabyś zobaczyć albo przeżyć. Muzeum Kosmos to miejsce na punkcie którego oszalała ostatnio stolica. Jest to muzeum multimedialne, które słynie głównie z tego, że można w nim robić wspaniałe zdjęcia (hulają ich już setki na Instagramie). Tutaj znajdziesz więcej szczegółów Równie ciekawym i nieco odbiegającym od definicji typowego muzeum, jest Muzeum Neonów na Mińskiej w Warszawie. Jak możemy przeczytać na ich stronie internetowej: „Celem Muzeum Neonów jest dokumentacja oraz ochrona powojennych reklam świetnych – neonów”. Warto zajrzeć i warto wiedzieć, że jest 😉 Zaglądaj na stronę Kultura dostępna po ciekawe wydarzenia kulturalne w całej Polsce. Wiedziałaś, że Brad Pitt jest uznanym kolekcjonerem sztuki? Natomiast status najdroższego żyjącego artysty należy do Jeffa Koonsa, który całkiem niedawno postanowił przejść na twórczą emeryturę 🙂 9. DIZAJN i ARCHITEKTURA Dizajn to modne ostatnio słowo. Lubimy dizajnerskie rzeczy i coraz bardziej doceniamy to co niepowtarzalne, unikatowe czy wyprodukowane w małej ilości. Koniecznie przeczytaj „Polski design” , żeby orientować się jakie są i były ikony naszego rodzimego dizajnu. Znasz kultowe figurki z Ćmielowa? Zaprojektowali je w latach 50 artyści z Instytutu Wzornictwa Przemysłowego w Warszawie, produkowane są do dziś, możesz je kupić tutaj. Po obejrzeniu tego filmu będziesz wiedziała wszystko na temat kultowego fotelu uszaka. Duńczycy są uważani za świetnych dizajnerów. Na pewno słyszałaś o słynnych lampach Louisa Poulsena czy fotelu egg-chair Arne Jacobsena. Warto przejrzeć też przepiękne obrazy Szweda, Carla Larssona, uważanego za prekursora hygge. Przedstawiał na nich przemiłe dla oka sceny z codziennego życia, takie jak tutaj czy tutaj. Możesz polecić rozmówcy kilka sklepów ze świetnym dizajnem, na przykład Yestersen, Rzeczy Same, Fabryka Form czy Polish Design Only. 1. KSIĄŻKA “Zacznij kochać design” | 2. KSIĄŻKA Taschen | 3. KSIĄŻKA Taschen | 4. WAZON Bloomingville 5. LAMPA Moschino | 6. KRZESŁO Magis Flux 10. KUCHNIA Kto nie lubi rozmawiać o jedzeniu? Chyba wszyscy lubimy, a do tego jest to temat, który niezwykle łatwo rozpocząć. Przypomnij sobie co pysznego ostatnio jadłaś, jakie lubisz smaki, która kuchnia ze świata najbardziej Ci odpowiada. Możesz polecić kilka ciekawych restauracji albo zdradzić przepis na swój mistrzowski chlebek bananowy. A z tematów nieco mniej przyziemnych? Gwiazdki Michelin. Czym właściwie są, jak restauracje mogą je zdobyć? Nazwa nieprzypadkowo jest zbieżna z marką opon, bo pomysłodawcami nagród byli bracia Michelin (właśnie ci od opon), którzy w 1900 roku postanowili stworzyć przewodnik po dobrych, francuskich restauracjach. Dziś jest to najbardziej prestiżowa nagroda przyznawana lokalom gastronomicznym, maksymalnie można zdobyć trzy gwiazdki. Tutaj znajdziesz więcej ciekawostek na ten temat. Tutaj poczytasz o wszystkich odmianach wegetarianizmu i skierujesz osoby, które nie do końca orientują się w tym, czym się różni weganin od wegetarianina. Jadłonomia to najbardziej znany i kultowy już blog z wegańskimi przepisami. Dokumenty o jedzeniu warte obejrzenia: Forks over knives o wpływie przetworzonej żywności na nasze zdrowie, „Smaki miast” czyli podróże z Davidem Changiem i jego sławnymi przyjaciółmi, „What the Health” o wpływie diety na zdrowie człowieka.

Warto jednak o tym rozmawiać, pamiętając, że każdy może mieć inaczej i to jest w porządku pod warunkiem, że komunikujemy się z szacunkiem. Mówienie o uczuciach a ocenianie Na koniec chcę jeszcze podkreślić różnicę między wyrażaniem swoich uczuć i potrzeb a ocenianiem czy interpretowaniem czyjegoś zachowania .

Wspólne wizyty w kinie, rozmowy i zabawy po seansie, to także świetna okazja do budowania ponadpokoleniowych mostów. Spojrzenie na film, a więc także na otaczający nas świat, zmienia się wraz z wiekiem. Uczestnicząc w rodzinnym seansie, dorośli mają możliwość poznać poglądy dzieci i zaprezentować swoje.

dlaczego po obejrzeniu filmu warto o nim rozmawiać z innymi